تدوين يک منشور مشترک برای تحکيم اتحاد ما ضروری است

تدوين يک منشور مشترک برای تحکيم اتحاد ما ضروری است

نظر به اينکه: يک تجمع سياسی بدون تکيه بر اصولی که مورد قبول تمامی فعالين، همراهان و علاقه مندان آن باشد، نه ميتواند شکل بگيرد و نه ميتواند به حيات خويش ادامه دهد؛ يک تجمع سياسی بدون طرح و تصويب اسناد سياسی، برنامه ای و راهبردی نميتواند حضور سياسی و عملی خويش را سازمان دهد؛

در درون يک تجمع سياسی با خصلت جنبشی چندين ديدگاه سياسی، برنامه ای و راهبردی وجود دارد؛ تدوين يک منشور مشترک برای تحکيم اتحاد ما ضروری است. از همين رو ما امضاء کنندگان زير پيشنهاد ميکنيم اين بحث در دستور کار گردهمائی سراسری قرار گرفته و علاوه بر اسناد سياسی و ساختار، منشورمشترکی نيز تدوين و تصويب گردد. طرح ضميمه نمونه ای است از آنچه که ما تحت عنوان ” منشور مشترک ” مد نظر داريم و برای روشنتر شدن مطلب منتشر ميگردد.

اختر تابان – احترام کشاورز – احمد شکوهی – اسفنديار جهانبخشی – ابراهيم اوستا – احمد صفاريان – اصغر اسلامی – اردشير رضائی – احمد شيرازی – باقر مرتضوی – بهروز رسولی – بهمن ساکی – سعيد آرمان – سيمين افشار – جلال شالگونی – هما شرف الدين زاده – مجيد نوشين – محمود مقدم – رضا اسلامبولی – ناصر خسروی – جواد قاسم آبادي

منشور مشترک

ما کوشندگان جنبش……… با نفی حکومتهای استبدادی، موروثی، مذهبی و مسلکی برآنيم که:

۱- جمهوری مناسبترين شکل تجلی اراده ی آزاد مردم برای حاکميت بر سرنوشت خويش است. اين نظام بر پايه ی رای آزاد، مخفی و مستقيم عموم شهروندان، با پذيرش تنوع بينشها و روشها، در شرايط آزادی عقيده، بيان، تحزب و تشکل سازمان می يابد. اين اراده ی آزاد با هيچ چيز خارج از آن محدود يا مشروط نمی گردد.

۲- اراده ی آزاد مردم بدون جدائی نهاد دين از نهاد دولت، تبديل مذهب به امر خصوصی افراد و مديريت جامعه بر پايه ی اصل لائيسيته معنا و مفهومی ندارد.

۳- اراده ی آزاد مردم بدون مشارکت برابر حقوق زنان و مردان در مديريت جامعه معنا و مفهومی ندارد.

۴- کشور ايران يک کشور کثير ا لمله است که مليتهای ساکن آن به ا شکال و درجات مختلف از ستم ملی رنج ميبرند.

اراده ی آزاد مردم بدون رفع ستم ملی بر پايه ی برابر حقوقی اين مليتها از طريق دمکراتيک و مسا لمت آميز، معنا و مفهومی ندارد.

۵- هم اينک بيش از پنجاه در صد شهروندان ايرانی زير خط فقر زندگی ميکنند. طی بيست و پنج سال اخير شکاف ميان فقر و غنا ابعاد فاجعه باری به خود گرفته است. اراده ی آزاد مردم بدون تامين حد معينی از عدالت اجتماعی معنا و مفهومی ندارد.

۶- جمهوری اسلامی با نفی و نقض تمامی اين اصول مانع اصلی تحقق اراده ی آزاد مردم ايران برای حاکميت بر سرنوشت خويش است. مردم ايران تنها با برچيدن اين نظام – با تکيه به نيرو و مبارزات خود – ميتوانند نظام دمکراتيک مورد نظر خويش را سامان دهند.