بيانيه مشترک ۹ حزب و سازمان
پيرامون فاجعه ملی کشتار زندانیان سیاسی
چهارشنبه ۲۰ مرداد ۱٣٨۹ – ۱۱ اوت ۲۰۱۰
جريان های سیاسی امضا کننده این بیانیه، ضمن گرامیداشت یاد هزاران مرد و زنی که ۲۳ سال پیش در چنین روزهایی تنها به خاطر عقاید خویش یا وابستگی خود به اپوزیسیون به دستور مستقیم خمینی رهبر جمهوری اسلامی ایران به پای چوبه دار رفتند، برآنند برای جلوگیری از فاجعهای مانند کشتار همگانی زندانیان سیاسی ایران در تابستان ۱۳۶۷ و اعدام های پيش از آن، دست در دست هم هر آنچه در توان دارند انجام دهند.
رویدادهای تاریخی برای هر کشوری میراثی به جای میگذارند. آنان که امروز مدعی آزادی و عدالت در ایرانند، نمیتواند به رویدادهای دهههای اخیر تاریخ کشور ما و نقش خود در آن بیاعتنا باشند و از روشنگری درباره جنایت هایی که بر مردم رفته است طفره روند و یا در برابر آن سکوت اختیار کنند. مردم، اعتبار سخن امروز هر کس را در هر موقعیتی که هم باشد با درسی که از گذشته گرفتهایم می سنجند. نه از نقد این گذشته می توان طفره رفت و نه آن را به فراموشی سپرد.
ما امضاکننده کان این بیانیه، از جمله بر این باوریم که یکی از مهمترین درس های رویدادهای سه دهه اخیر ایران، ضرورت مبارزه برای جامعهای است که دولت را در اعمال قهر کنترل و شیوههای استبدادی را در سرکوب دگراندیشان، برای همیشه نفی کند.
زننده ترین، غیرانسانی ترین و فاجعه بارترین این شیوه ها، درهم شکستن شخصيت انسان ها، شکنجه و اعدام است. جمهوری اسلامی، پیشینه سیاه بیش از سه دهه شکنجه و اعدام دهها هزار ایرانی را در پرونده خود دارد. ماشين کشتار جمهوری اسلامی همچنان دگرانديشان دربند را بيرحمانه قربانی می کند و برای زهر چشم گرفتن از مردم، پيوسته تعدادی از زندانيان را به اعدام محکوم میکند. یکی از بزرگترین موج اعدام ها در سه دهه اخیر، در تابستان ۱۳۶۷ رخ داد. با استناد به همه اسناد، شواهد و تحقيقات، اکنون دیگر سرسختترین انکارکنندگان واقعیت قتل عام زندانیان سیاسی ایران در سال ۱۳۶۷ نیز نمیتوانند حاشا کنند که در آن روزها، حکومت ایران، فوج فوج زندانیان بیدفاع را تنها به خاطر مخالفتشان با حکومت یا عدم اعتقاد به ایدئولوژی حاکم به کام مرگ فرستاد.
ما ضمن گرامی داشت یاد جان باختگان این جنایت بزرگ در بيست و دومين سالروز آن، برآنیم جلوگیری از امکان تکرار چنین فجایعی در گرو تغییر رفتار، اندیشه، قوانین و ساختاری است که با شکنجه و اعدام در پی جذف دگراندیشان و تثبیت قدرت در جامعه اند. اما تا به امروز، نهایت کوشش به کار برده شده تا فاجعه ی قتل عام چند هزار زندانی در سال ۶۷ توسط حکومت اسلامی و بدستور رهبر آن، در پرده بماند و جامعه ی ایران از این جنايت هولناک آگاهی نیابد. ما میخواهیم کشور ما از شرایطی برخوردار شود که در آن هیچ حکومتی نتواند به شکنجه و اعدام مخالفان بپردازد. ما برای آن مبارزه میکنیم که اندیشه نابود کردن دیگران ریشه کن شود.
ما همه نیروهای سیاسی ایران را به عقد پیمانی فرا میخوانیم که برای جلوگیری از هر نوع فاجعه مشابهی در آینده ایران، حکم شکنجه و اعدام و زندان سیاسی محو شود. اکنون که برآمد مردم ایران برای آزادی، یاد قربانیان فاجعه ۶۷ را زنده تر از هر زمان کرده است، بهترین فرصت برای هر چه گسترده تر کردن حلقه چنین پیمانی است. بايد ماشين کشتار جمهوری اسلامی ایران را متوقف کنيم و برای جلوگيری از انتقام گيری بیشتر حکومت و اعدام زندانيانی که به گروگان گرفته است، چاره ای بيانديشيم.
ما پيگيری پرونده کشتار سال 67 ، روشن شدن همه ابعاد اين جنايت تاريخی جمهوري اسلامی و عاملان آن، رسیدگی به دادخواهی قربانيان و بازماندگان جانباختگان را وظيفه خود می دانيم و از هر اقدامی که در اين راه انجام گيرد پشتيبانی می کنيم. در اين راستا همدلی و همکاری همه آزاديخواهان ايران راه چاره ما می باشد.
اتحاد جمهوریخواهان ایران
حزب دمکرات کردستان ایران
حزب دمکراتیک مردم ایران
حزب کومه‌له کردستان ایران
جبهه ملی ایران ـ اروپا
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
کميته هماهنگی شورای موقت سوسیالیستهای چپ ایران
شورای همآهنگی جنبش جمهوریخواهان دمکرات و لائیک ایران
شنبه ۱۶ مرداد ۱٣٨۹ – ۷ اوت ۲۰۱۰