یادمان بیستمین سالگرد قتل عام ١٣۷۷ در هانوفر ۷ و ٨ دسامبر ۲٠۱۸ 

یادمان بیستمین سالگرد قتل های سیاسی پاییز ١٣۷۷

 آلمان – هانوفر ۷ و ٨ دسامبر ۲٠۱۸

“هر فردی حق آزادی عقیده و بیان دارد و این حق مستلزم آن است که کسی از داشتن عقاید خود بیم و نگرانی نداشته باشد.” (ماده ی ١٩ اعلامیه حقوق بشر)

بیست سال از قتل­های سیاسیِ پاییز ۷۷ می­گذرد. در آن برهه­ی زمانی، پیروز دوانی، فعال سیاسی و مؤسس بولتن پژوهشی «پیام امروز»، حمید حاجی زاده، شاعر و منتقد حکومت به همراه پسر ٩ ساله‌اش کارون، داریوش فروهر و پروانه اسکندری از چهره‌های سیاسی دگراندیش، مجید شریف، عضو هیئت تحریریه­ی «ایران فردا»، محمد مختاری و محمدجعفر پوینده از اعضای فعال و مؤثر دوره­ی  سوم کانون نویسندگان، به گونه­ای زنجیره‌ای و فجیع  ترور می­شوند.

قتل‌های سیاسیِ پاییز ۷۷ به دنبال سلسله ترورهای سیستماتیکی بودند که جمهوری اسلامی از آغاز روی کار آمدن، بنا بر ماهیت فرهنگَیِ واپس گرایانه­اش در داخل و خارج از ایران، برنامه ریزی و به مرحله­ی اجرا درمی­آورد. از آن جمله می‌توان به ترور دکتر کاظم سامی، دکتر تفضلی، احمد میرعلایی، غفار حسینی، ابراهیم زال زاده، عبدالرحمان قاسملو، صادق شرفکندی، نوری دهکردی و بسیاری دیگر اشاره کرد که حکومت به موازات اعدام­های رسمیِ هزاران فعال سیاسی و اجتماعی در زندان­های مخوف خود، پی در پی  طراحی و به موقع اجرا می‌نهاد. این ترورها با هدف سرکوب و حذف فیزیکیِ انسان­های دگراندیشی صورت می­گرفت که مروج و پیش برنده­ی اندیشه‌های بالنده، مستقل و منتقد حکومت بوده، توده‌ها را به تفکر پرسشگر و انتقادی در برابر فرهنگِ سرکوب، سانسور و بردگی وا می­داشتند.

این قتل‌های سیاسی، انفجاری اجتماعی و سیاسی را در ایران و در جامعه­ی بین المللی دامن زد. موج اعتراضات خانواده­های این عزیزان و خبرِ سوگواری آن­ها که با اعتراضات گسترده‌ی مردم هم­راه ­شد، به طور گسترده از طریق رسانه­های داخلی و خارجی بازتاب ­یافت.

موج این اعتراضات مردمی، جمهوری اسلامی را برای نخستین‌بار وادار ساخت که پاسخی هرچند ناروشن و مغشوش نسبت به ترور­های سیستماتیک خود بدهد. به همین سبب، پاییز ١٣۷۷ را می­توان نقطه‌ی عطفی در اعتراضات مردمی نسبت به کشتار دگر اندیشان دانست.

اگر چه موج این اعتراضات گسترده بود ولی روند پیگیری ترورها، آن گونه که انتظار می­رفت به سرانجامی نرسید. پرونده‌ی آن مُثله شد، یکی از مهره­های کلیدی و برنامه‌ریز قتل­ها در زندان به قتل رسید، وکیل خانواده‌ها روانه‌ی زندان گردید و دادگاهی پشت درهای بسته و بی‌حضور خانواده­ها و وکلایشان تشکیل شد. جمهوری اسلامی سعی کرد بار دیگر با تحریف تاریخ، این ترورهای سیاسی را مشمول مرور زمان کند تا برای همیشه از حافظه‌ی تاریخیِ مردم ایران محو شود. اما پی‌گیری و دادخواهیِ خانواده‌های این عزیزان، نیز برپایی مراسم گسترده‌ی یادمان قربانیان در داخل و خارج کشور، نگذاشت که این واقعه‌ی مهم تاریخی مشمول مرور زمان شود و نقشه‌ی حاکمان جمهوری اسلامی را برای محو این جنایت، نقش برآب نمود.

بیستمین یادمان این عزیزان، مجالی است برای بازخوانی و تأمل در فاجعه‌ی قتل‌های سیاسی و سیستماتیک در ایران. گرچه پاسخ به دادخواهی خانواده ها ناتمام ماند، اما تلاش پی گیر آن­ها، وکلا و یاران متعهد­شان در افشای این جنایات، نشان داد که پرونده­ی این ترو­رها  در برابر آگاهی جمعی مردم ایران همواره باز است.

در بیستیمین سالگرد آن جنایات سیاسی حکومتی، گردهم خواهیم آمد تا یاد عزیزانی را پاس بداریم که در مقابل حکومت سرکوب و خفقان ایستادند و جان بر سرآرمان­های خویش نهادند.

بیستمین یادمان، مروری است برآن بیداد و تلاش خستگی ناپذیرخانواده­های این عزیزان و همدلان آنان برای دادخواهی. این دادخواهی چیزی نخواهد بود جز محاکمه‌ی جمهوری اسلامی در دادگاهی مستقل، بی طرف و علنی با هدف روشن شدن ابعاد جنایات و در نهایت، مجازات حاکمان جمهوری اسلامی به جرم جنایت علیه بشریت! به امید آن روز!

برگزارکنندگان بیستمین یادمان:

کانون کنشگران دمکرات و سوسیالیست-هانوفر

خانواده پوینده

مراسم بیستمین یادمان: سخنرانی خانواده‌های این عزیزان و منیره برادران

گشایش نمایشگاه نقاشی، نمایش فیلم و موزیک با همراهی گلرخ جهانگیری

زمان: ۷ و ٨ دسامبر ۲٠۱۸

مکان: خانه کارگاه: Zur Bettfedernfabrik 1, 30451 Hannover