نامه‌ی اهالی فرهنگ و هنر ایران برای دادخواهی قتل داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر

 

ما، جمعی از دست‌اندرکاران هنر و فرهنگ ایران، بر این باوریم که بر آنچه نهادهای حکومتی با پرونده‌ی قتل فجیع زنده‌یادان داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر کرده‌اند نه می‌توان نام «پی‌گیری‌» نهاد و نه «دادرسی». کار ایشان نه به کشف حقیقت انجامیده، نه روزنی به اجرای عدالت گشوده، نه پاسخگوی پرسش‌ها‌ و تردید‌های به‌حق جامعه بوده و نه التیامی بر زخم عمیقی بخشیده است که این جنایت هولناک بر وجدان عمومی و دل داغدار بستگان و دوستداران آن دو گران‌قدر نشانده

برپایی دادگاه‌های نمایشی بر اساس اقرارهای متزلزل و‌ زیر فشار، لاپوشانی‌ نظام‌مند، پیاده‌کردن سناریوهای ساختگی، بارکردن مجرمیت بر دوش ناتوان عده‌ای از یک سو، و انباشتن فضای عمومی با انبوهی از شایعه‌ها و روایت‌های ساختگی از سوی دیگر، و نیز دامن زدن به ترس و بی‌تفاوتی در تاریخ معاصر ما روالی دیرین و سیاقی پلید است که در آن به زیان شهروندان دادخواه، حقیقت و عدالت را به سود قدرت قربانی می‌کنند

ما برای دادگاه رسیدگی به قتل داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر که با تکیه بر تحقیقاتی ناقص و کیفرخواستی پُرایراد با شتابی چشمگیر به کار خود پایان داده است هیچ مشروعیتی قائل نیستیم

پایان تلخ و پُردرد زندگی داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر خود مظهر شرایط فاجعه‌باری‌ست که دگراندیشان در سرزمین ما سالیان سال است که اسیر آن شده‌اند. تنها کافی‌ست که کمی به عقب نگاه‌ کنیم؛ از به دار آویختن زنده‌یاد کیومرث پوراحمد و پرسش‌های بی‌شماری که بی‌پاسخ ماند، تا سرانجامِ دگراندیشانی که قربانی قتل‌های سياسی يا «مرگ‌های مشکوک» شدند و دادخواهی‌شان با سرکوبی و فشار «مختومه» اعلام ‌شد. این‌همه الگویی را آشکار می‌کند از حذف‌های سازمان‌یافته، موذیانه و به‌غایت دردناک که در آن حقیقت این جنایت‌ها با لاپوشانی دستگاه قضایی یک‌سره مخدوش می‌شود. جنبش پیشروی «زن، زندگی، آزادی» و همراهی پرشور هنرمندان با این قیام دوران‌ساز نقطه‌ی عطفی درخشان در حیات اجتماعی سیاسی ما رقم زد که خشم و کینه‌ی نهادهای سرکوبگرِ حکومتی را در برابر این گروه اجتماعی برانگیخته و به موج فراگیر احضار و تهدید و مجازات انجامیده است. در چنین شرایطی سکوت، بی‌تفاوتی و لاپوشانی تنها به سرخوردگی و انزوا می‌انجامد و به استمرار سرکوب و ستم دامن می‌زند

به باور ما در چنین تنگنایی اعتراض، افشاگری و پافشاری مدام بر دادخواهی، به دور از حکم قصاص و خارج از چرخه‌ی خشونت، مسئولیتی‌‌ست اخلاقی، فردی و اجتماعی که کشیدن بار آن، به شانه‌‌ی یکایک ما نیاز دارد.

 

نام و پیشه‌ی نخستین امضاکنندگان به ترتیب حروف الفبا

شجاع آذری (هنرمند تجسمی و سینماگر)  
داریوش آشوری (نویسنده و مترجم)  
پگاه آهنگرانی (بازیگر و مستندساز)  
امیر اثباتی (طراح صحنه و لباس)  
امیر احمدی آریان (نویسنده و مترجم)  
علی اسداللهی (شاعر و پژوهشگر)  
مریم اشرافی (عکاس) 
جمشید اکرمی (نویسنده و منتقد)  
حسین ایالتی (پژوهشگر)  
علی باباچاهی (شاعر)  
سونیا بالاسانیان (هنرمند تجسمی)  
بهرام بیضایی (نویسنده و کارگردان)  
نیلوفر بیضایی (نویسنده و کارگردان)  
مریم پالیزبان (بازیگر و پژوهشگر)  
جعفر پناهی (فیلمساز)  
ژینوس تقی‌زاده (هنرمند تجسمی)  
ناهید حقیقت (هنرمند تجسمی)  
محسن حکیمی (نویسنده و مترجم)  
رضا خندان مهابادی (نویسنده و منتقد)  
سوسن دیهیم (آهنگساز و خواننده)  
محمد رضایی‌ راد (نویسنده و کارگردان تئاتر)  
علی رفیعی (کارگردان و طراح صحنه و لباس)  
منیرو روانی‌پور (نویسنده)  
قاسم روبین (مترجم)  
کتایون ریاحی (بازیگر)  
احمد زاهدی لنگرودی (شاعر)  
ناصر زراعتی (نویسنده و سینماگر)  
محمدعلی سجادی (فیلمساز)  
فرامرز سدهی (شاعر)  
سحر سلحشور (فیلمساز)  
امیر سلطانی (نویسنده و مستندساز)  
رزیتا شرف‌جهان (هنرمند تجسمی)  
فرحناز شریفی (فیلمساز)  
شهلا شفیق (نویسنده و پژوهشگر)  
فاطمه شمس (نویسنده و شاعر)  
مژده شمسایی (بازیگر)  
علی صبوری (شاعر)  
علی ‌رضا صحاف ‌زاده (پژوهشگر)  
پرویز صیاد (بازیگر و فیلم‌ساز)  
شبنم طلوعی (بازیگر و کارگردان)  
رضا علامه‌زاده (نویسنده و سینماگر)  
ترانه علیدوستی (بازیگر)  
آیدا عمیدی (شاعر)  
بهمن فرمان‌آرا (فیلم‌ساز)  
پرستو فروهر (هنرمند تجسمی)  
سیمین کرامتی (هنرمند تجسمی)  
کاظم کردوانی (پژوهشگر)  
سرور کسمایی (نویسنده و مترجم)  
مینا کشاورز (فیلمساز)  
منیژه گازرانی (نویسنده)  
باربد گلشیری (هنرمند تجسمی)  
پویان مقدسی (نویسنده و شاعر)  
ماندانا مقدم (هنرمند تجسمی)  
بهمن مقصودلو (نویسنده و فیلم‌ساز)  
شهریار مندنی‌پور(نویسنده)  
حافظ موسوی (شاعر)  
فرشته مولوی (نویسنده و مترجم)  
مجتبا میرتهماسب (مستندساز)  
عباس میلانی (نویسنده و مترجم)  
صالح نجفی (پژوهشگر و مترجم)  
نیکی نجومی (هنرمند تجسمی)  
شیرین نشاط (هنرمند تجسمی و فیلم‌ساز)  
آذر نفیسی (نویسنده)  
مجید نفیسی (شاعر و پژوهشگر)  
نازنین نوروزی (هنرمند تجسمی)  
محمد یعقوبی (نویسنده و کارگردان)  
محسن یلفانی (نمایشنامه‌نویس)  

 

لینک برای امضا

 




به مناسبت ۸ مارس روز جهانی زن

بیانیه

جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران 

 

۸ مارس یادآور مبارزات زنان آزادیخواهی مانند کلارا زتکین است که با جسارت و شجاعت بی نظیری توانستند با حرکت های بزرگ اجتماعی مانند جنبش فمینیستی، جنش اقلیت های جنسی، جنبش علیه تجاوز جنسی، جنبش ˝من هم˝ و جنبش برای حق آزادی سقط جنین (حق ختم داوطلبانه بارداری) به حقوق اولیه ای دست یابند، حقوقی که برای نسل کنونی امری بدیهی است. اگر چه هنوز راه درازی پیش روی زنان برای رسیدن به آزادی و حقوق برابر خصوصا در کشورهای دیکتاتوری و توتالیتر وجود دارد، اما روند مبارزاتی زنان نشان از محقق شدن خواسته های به حق آنان در آینده ای نزدیک دارد.

با خیزش انقلابی زن، زندگی، آزادی (۱۴۰۱) که بی شک مدیون مبارزات زنان ایران مانند قره العین،… در صد ساله اخیر است، ترس و وحشت نسبت به حکومت استبداد اسلامی درهم شکسته شد. زنان، خصوصا نسل جوان با قدرتی بی نظیر برای آزادی پوشش و لغو حجاب اجباری، برابری جنسیتی و رهایی از سلطه دینی نظام حاکم، که تلاش می کند سبک زندگی خود را به آنان تحمیل کند، به خیابان ها آمدند.

از آغاز به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی در ایران، اولین گروه اجتماعی که مورد تهدید و سرکوب قرار گرفت، زنان بودند، زنانی که حاضر به سر فرود آوردن در برابر قوانین زن ستیز اسلامی نبودند. بی تردید خاصه حکومت‌های ارتجاعی و تمامیت خواه خصوصا مذهبی سرکوب هرگونه خواست ترقی خواهانه و برابری طلبی است.

تاثیر خیزش مهسا (ژینا) نه تنها در ایران توانست چندین ماه متوالی در سراسر کشور مردم را از هر قشر و طبقه به خیابان بیاورد، بلکه جهان شاهد این حرکت بزرگ زنان مبارز و شجاع ایران بود و در خیلی از کشورها ده ها هزار نفر از ملیت های مختلف به پشتیبانی آنان نیز به خیابان آمدند. زنانی که با شعار “زن، زندگی، آزادی” به جهانیان نشان دادند، مبارزه برای آزادی و حقوق برابر در جوامع تحت سلطه حکومت های استبدادی اگر چه مشکل اما امکان پذیر است.

امسال نیز ۸ مارس را در شرایطی برگزار میکنیم که تعداد زیادی زنان مبارز و جسور مانند سپیده قلیان، نرگس محمدی، نسرین ستوده، فاطمه سپهری، زینب جلالیان، … و هزاران نفر از معلمان، کارگران، دانشجویان، نویسندگان و کنشگران مدنی در زندانهای حکومت با وضعیتی اسف باربسر برده و یا بسر می برند.

جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران این روز جهانی را به تمامی زنان آزادیخواه جهان و به ویژه زنان ایران تبریک میگوید و تلاش و کوشش خود را در راستای پشتیبانی و حمایت جنبش مردمی ایران علیه حکومت استبداد اسلامی و برقراری حکومتی مبتنی بر جمهوری، دموکراسی و لائیسیته (جدایی دولت و دین) ادامه خواهد داد.

۴ مارس ۲۰۲۴ – 14 اسفند 1402




به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن

بیانیه و فراخوان تشکل های دانشجویی و دانش آموزی 

جمعه ۸ مارس (۱۸ اسفند) روز جهانی زن ۱۴۰۲، تثبیت بی‌حجابی در سراسر کشور و برپایی اقدامات اعتراضی با پرچم زن زندگی آزادی!

روز جهانی زن امسال در شرایطی فرا می‌رسد که عموم مردم و مشخصا ما زنان در مصاف هر روزه علیه جمهوری اسلامی قرار داریم. ایستادگی و مبارزه‌ای مداوم که در روند انقلاب «زن زندگی آزادی»، کلیت این حکومت را به چالش کشیده است. در مقابل هم، هر طرح و لایحه و قانونی که برای مقابله علیه این مبارزه هر روزه تصویب و پیاده شده، کاملا شکست خورده است.

از سال گذشته و پس از آغاز انقلابی عظیم به نام «زن زندگی آزادی»، مبارزه ما برای رهایی‌مان از قوانین، فرهنگ و سنت‌های مردسالارانه، برای دست‌یابی به سکولاریسم و مدرنیسم، برای برابری جنسیتی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، برای منزلت انسانی‌مان که زیر سایه کثیف قوانینی متحجر و مشخصا حجاب اجباری لگدمال شده و برای آنکه زن، انسان درجه دوم نباشد؛ در ابعاد میلیونی وارد جدالی نفس‌گیر شدیم.

این مبارزه جانانه ما بود که برای اولین بار در طول تاریخ موجودیت جمهوری اسلامی، همراه شد با فتح استراتژیک‌ترین سنگر حکومت اسلامی علیه زنان و بخش وسیعی از مردم آزادیخواه؛ یعنی، «حجاب». ما توانستیم بالاخره به‌صورت سراسری و هزاران نفره، حجاب اجباری را زیر پا له کنیم؛ ما توانستیم نماد انقیاد و بردگی و بندگی زنان، نماد تبدیل زنان به انسان درجه دوم را آنچنان بی‌اعتبار کنیم که حکومت اسلامی برای حفظ خودش از سقوط قطعی، دست به توحش بزند و بارها تلاش کند این سنگر از دست رفته‌اش را باز پس گیرد؛ اما موفق نشد.

پاسخ ما علیه حکومت ضدزن، به‌عنوان «شبکه سراسری انقلاب زن زندگی آزادی» در یک سال گذشته، فراخوان‌های مداوم بی‌حجابی سراسری بود؛ پاسخ ما تشکل‌ها و نهادهای دانشجویی، فراخوان روز ۲۶ فروردین ۱۴۰۲ بود که با شعار «نه روسری نه توسری آزادی و برابری»، موجی در جامعه ایجاد کردیم که عموم همرزمان‌مان با هشتگ #از_شنبه تمام تهدیدهای رادان را به باد تمسخر گرفتند. پاسخ ما نهادها و فعالین و مبارزین شهری و جوانان و زنان سراسر کشور، کمپین #تابستان_سخت بود که سخت‌ترین تابستان کل دوران را برای جمهوری اسلامی رقم زد.

از این رو، ضروری می‌دانیم که مبارزه را علیه حجاب اجباری و علیه قوانین زن‌ستیز و در راس آن، علیه حکومت ضدزن جمهوری اسلامی ادامه دهیم.

ما باید روند مبارزه را با بی‌حجابی سراسری و همچنین اقدامات اعتراضی مختلف به مناسبت روز جهانی زن – ۸ مارس – به عنوان یک روز اعتراضی مهم در تقویم مبارزاتی‌مان علیه جمهوری اسلامی ادامه دهیم.

موارد فراخوان ما رو به عموم جامعه و فعالین انقلاب «زن زندگی آزادی»:

ما همه زنان و جوانان، همه دانشجویان و دانش آموزان و عموم جامعه و همه آزادی‌خواهان و برابری‌طلبان را فرامی‌خوانیم و دعوت می‌کنیم که در جمعه ۱۸ اسفند روز جهانی زن، نتیجه یکسال بی‌حجابی سراسری را تثبیت کنیم و در ادامه هفته‌ها و ماه‌های گذشته، بصورت سراسری در روز جهانی زن بی‌حجاب در سطح جامعه ظاهر شویم.

تجمع، زنجیره انسانی، سرودخوانی، شعارنویسی، پخش و نصب تراکت و بنر، سخنرانی در مترو و اتوبوس، پرفورمنس در دبیرستان‌ها و دانشگاه‌ها، پخش گل و شیرینی، گلباران مزار جانباختگان راه آزادی، شعاردهی شبانه، حضور فعال در شبکه‌های اجتماعی در اینترنت، که همگی با شعار «زن زندگی آزادی» همراه باشد.

مامتوقف نمی‌شویم، پیشروی خواهیم کرد و اجازه نمی‌دهیم جمهوری اسلامی بتواند لحظه‌ای از ما آرامش داشته باشد. بعد از شکست دادن حکومت در مضحکه انتخاباتش، به استقبال روز جهانی زن و پس از آن، چهارشنبه‌سوری خواهیم رفت.

شبکه سراسری انقلاب_زن_زندگی_آزادی

 (شامل تشکل های دانشجویی و دانش آموزی و گروه های مبارزاتی جوانان و زنان)

 

 

 




بار دیگر مضحکه انتخاباتی در ایران

 

در ۱۱ اسفندماه امسال در ایران بار دیگر مضحکه انتخاباتی مجلس اسلامی و مجلس خبرگان برگزار می شود و رژیم تلاش می کند مردم ایران را با ترفندهای گوناگون به پای صندوق های رای بکشاند. این در حالی است که خاطره سرکوب خونین خیزش اخیر (زن، زندگی، آزادی) در سال ۱۴۰۱ و افزایش اعدام ها در سال ۱۴۰۲ هنوز در یاد ها زنده و به یک واقعیت تلخ و مداوم تبدیل شده است.

امروز همه دریافته اند که در نظام جمهوری اسلامی، مجلس، رئیس جمهور و تمام نهادهای ˝انتخابی˝ با وجود غربال شدن از صافی سختگیرانه نظارت استصوابی شورای نگهبان، هیچ قدرتی ندارند و انتخابات نمایشی بیش نیست. اما جمهوری اسلامی برای کسب اعتبار در صحنه بین المللی و داخلی، نشان دادن اینکه داری پایه  و اعتبار مردمی است و از حمایت آنان برخوردار است نیاز به شرکت هر چه بیشتر مردم در انتخابات دارد. در نتیجه شرکت در انتخابات با هر انگیزه ای که باشد، تایید کشتار، اعدام، سرکوب و همه جنایات رژیم است.

در انتخابات قبلی ریاست جمهوری و شوراهای شهر که بطور همزمان برگزار شد؛ بنا به آمار رسمی رژیم اسلامی، تنها ۴۶ درصد از واجدان حق رای به پای صندوق های رای رفتند و باز به گواه همین آمار ، ۱۳ درصد از شهروندانی که بزور و با رای گیری جمعی در محیط کار مجبور به مشارکت شده بودند، رای سفید و باطله دادند و در بهترین حالت تنها ۳۳ درصد از شهروندان واجد حق رای در آخرین به اصطلاح انتخابات جمهوری اسلامی ایران مشارکت واقعی داشته اند. مسلما آمار واقعی شرکت مردم در آن انتخاب از این هم بسیار کمتر بوده است.

جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران این انتخابات را آزاد نمی داند و شرکت در آن را کمک به تحکیم حاکمیت جمهوری اسلامی ایران و به معنای تائید جنایات جمهوری اسلامی دانسته و خواهان تحریم انتخابات است. به باور ما انتخابات در جمهوری اسلامی از زمان برپایی آن تا کنون در هیچ زمانی آزاد نبوده است.

ما خواهان استقرار نظامی بر اساس جمهوریت، دموکراسی و لائیسیته (جدائی دولت و دین) هستیم که تمام موازین منشور جهانی حقوق بشر، حقوق زنان، آزادی های دینی، عقیدتی، ملی و قومی در آن رعایت شوند، حفاظت از زیستگاه در اولویت قرار گیرد و همه صرفنظر از جنسيت، قوميت، اصل و نسب، زبان، زادگاه، و منشاء عقيده و ايمان، باورهای مذهبی و سیاسی، از حقوق برابر شهروندی برخوردار باشند.

جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران

۲۵ فوریه ۲۰۲۴ برابر با 6 اسفند ۱۴۰۲

 




در محکومیت موج اعدام‌ها در جمهوری اسلامی

 

کاریکاتور از هفته‌نامه شارلی ابدو – فرانسه – 4 ژانویه 2023 شماره 1589

 

اعدام معترضان را محکوم می‌کنیم!

از فراخوان برای اعتصاب عمومی

ʺنه به اعدام̏  پشتیبانی می‌کنیم!

 

بیانیه جنبش جمهوری‌خواهان دموکرات و لائیک ایران

چهارشنبه 31 ژانویه 2024 – 11 بهمن 1402

 

هنوز یک هفته از اعدام “محمد قبادلو و رضا رسایی” (دوشنبه ۳ بهمن ۱۴۰۲) نگذشته است که بازهم حکومت مستبد و خودکامه اسلامی در ایران دست به جنایتی دیگر زد.

چهار جوان کرد به نام های محسن مظلوم، محمد فرامرزی، وفا آذرباد و پژمان فتحی که حدود نوزده ماه در زندان به سر می بردند، در سحرگاه دوشنبه ۹ بهمن ۱۴۰۲ در زندان قزل حصار به دار آویخته شدند. جوانانی که مانند میلیون ها انسان دیگر در ایران، تنها گناهشان ایستاده گی و مقاومت در برابر استبداد و سرکوب بود و خواستی جز زندگی در کشوری آزاد را ندارند. جوانانی که در خیزش بزرگ “زن زندگی آزادی” به جهانیان، شهامت و شجاعت بی نظیری از خود نشان دادند.

براساس گزارش سازمان های حقوق بشری، در سال گذشته ۸۲۹ نفر در ایران اعدام شده اند که بالاترین رقم در جهان است.

پس از خیزش مهسا که با دستگیری های وسیع و زندانی کردن هزاران نفر همراه بود، جمهوری اسلامی با بحران های خود ساخته متعددی، در داخل و خارج، روبروست. فشارهای بین المللی در برابر حمله های موشکی ایران و حامیان آن در مناطق مرزی و خصوصا جنگ اخیر غزه و حمله به کشتی های تجارتی در دریای عمان از یک سو و از سوی دیگر، در داخل اعتصابات کارگران، اعتراضات معلمان و بازنشستگان که بطور مستمر و مداوم در جریان هستند، روز به روز موجب تضعیف قدرت حاکم میشود. از این روی جمهوری اسلامی با وحشت و نگرانی از بقای حکومت سراسر جنایت خود، موج جدید و گسترده ای از اعدام ها و سرکوب براه انداخته، تا شاید مردم را منکوب کرده و جلوی اعتراضات آنان را بگیرد.

از نظر ما وظیفه همه کنشگران سیاسی،اجتماعی، حقوق بشری و زیستگاهی و انسان های آزادیخواه، محکوم کردن اعدام و تلاش و مبارزه برای لغو مجازات اعدام، افشاء کردن سیاست های سرکوبگر حکومت و دفاع و پشتیبانی از خواست های مترقی مردم می باشد.

جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران ضمن تسلیت به بازماندگان جنایت اخیر و مردم ایران، با انزجار اعدام معترضین را محکوم می کند.

ما با فراخوان نهادهای حقوق بشری در کردستان، برای اعتصاب عمومی در اعتراض به اعدام ها، اعلام همبستگی می کنیم.

ما خواستار لغو فورى احكام اعدام صادره در بی‌دادگاه‌هاى رژيم، حذف مجازات اعدام و آزادي بى قيد و شرط تمامى زندانيان سياسى و عقيدتى در سراسر ايران هستیم.

چهارشنبه 31 ژانویه 2024 – 11 بهمن 1402




برای نجات جان توماج وتمام زندانیان سیاسی عقیدتی بحرکت درآئیم!

 

بیانیه شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران

هموطنان شریف و آزادیخواه ایرانی!

  از ۴۴ سال پیش تا به امروز که مشتی آدمکش و تبهکار حرفه‌ای در ایران لباس قضاوت برتن کرده اند، با تکرار جمله نفرت انگیز و چندش آور “مفسد فی الا رض و محارب باخدا” هزاران انسان ایرانی را به بهانه های مختلف محکوم به اعدام کرده‌اند.

همان جانیان در لباس قاضی هم اکنون با توسل به همین جمله قصد جان توماج صالحی را کرده اند. جوان هنرمند و شجاع و آزاده ای که صدای درد و رنج و اعتراض مردم ایران را با شعر و آواز بازتاب داده است. آری در بی فرهنگی و توحش جمهوری اسلامی حتی بیان درد و رنج ترویج فساد و اقدام علیه امنیت تلقی میشود و میتواند مجازات اعدام درپی داشته باشد! گوئی که پایانی برای عطش خونریزی خامنه ای و انتقام گیری از خیزش بزرگ زن زندگی آزادی قابل تصور نیست. گوئی که کشتار صدها زن و مرد و کودک ایرانی، نابینا کردن چشمان زیبای دختران و پسران عاشق زندگی و دستگیری هزاران معترض به حکومت اسلامی، برای خاتمه دادن به خونریزی و ایجاد رعب و وحشت درمیان مردم کافی نبوده است که توماج عزیز را هم میخواهند قربانی بقا و ادامه حکومت ننگین وخون آلود خود کنند!  

هموطنان ایرانی!

روی سخن ما با شما است، شما که در جریان انقلاب زن زندگی آزادی و برای پشتیبانی از این انقلاب که شعله اش هنوز در زیر پوست جامعه انفجاری ایران روشن است، در ماه های گذشته موج وار و بطور خودجوش در سرتاسر دنیا به خیابان آمدید و جهان را با همبستگی و اتحاد خود در دفاع از حقوق بشر ضایع شده در ایران شگفت زده کردید، شما که نام مهسا را بعنوان سمبل این انقلاب به نامی جهانی تبدیل کردید، اینک وقت آن است که یکبار دیگر برای اعتراض نسبت به صدور احکام جنایتکارانه دادگاههای جمهوری اسلامی و نجات جان توماج عزیز و سایر جوانانی که در معرض احکام سنگین قرار دارند، صدای دادخواهی زندانیان سیاسی عقیدتی ایران را در سرتاسر دنیا بگوش جهانیان برسانیم.ما نباید اجازه بدهیم دار و دسته های جنایتکار حاکم بر ایران و در رأس آنان خامنه ای جلاد در سکوت ما و جهانیان همچنان به زندان و شکنجه و اعدام شریف ترین فرزندان این آب و خاک و شهروندان معترض ادامه دهد.

ما نهادهای مدافع حقوق بشر ایرانی در راستای دفاع و حفظ کرامت انسانی مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر که تمامی اصول و ملحقات آن توسط حکومت داعشی جمهوری اسلامی طی ۴۴ سال گذشته بطور سیستماتیک درایران پایمال گردیده است، از همه ایرانیان با وجدان درخواست میکنیم که علیرغم توطئه ها، تفرقه افکنی ها و یأس پراکنی های عوامل و جیره خواران جمهوری اسلامی، یکبار دیگر و این بار برای نجات جان توماج عزیز و هزاران تن دیگر که به اسارت حکومت اسلامی درآمده اند بحرکت درآئیم.  

شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران

جولای ۲۰۲۳

امضاکنندگان:

۱  – انجمن زنان مونترال

۲  – انجمن جمهوری خواهان آلمان و هلند

۳  – انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران – هامبورگ

۴  – انجمن فرهنگی ایران و سوئیس – ژنو

۵  – بنیاد اسماعیل خویی

۶  – جنبش جمهوری خواهان دمکراتیک و لائیک ایران

۷  – حزب آزادی و رفاه ایرانیان (آرا)

۸  – حامیان مادران پارک لاله – هامبورگ

۹  – حامیان مادران پارک لاله – فرزنو

۱۰- زنان برای آزادی و برابری پایدار

۱۱- صدای زنان سوسیال دموکرات ایران

۱۲- فدراسیون اروپرس

۱۳- کانون مدافعان حقوق بشر کردستان

۱۴- کارزار حقوق بشر برای ایران

۱۵- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی – پاریس

۱۶- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – هجا

۱۷- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – شیکاگو

۱۸- کمیته حقوق بشر جنوب کالیفرنیا

۱۹- کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی

۲۰- مادران پارک لاله – دورتموند

۲۱- مادران صلح مونترال

۲۲- نهاد «همه حقوق بشر، برای همه، در ایران»

۲۳- همبستگی ملی ایرانیان فرزنو – کالیفرنیا

۲۴- همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) – مونترال