” هر صبح و شب به غارت طوفان روند
و باز آخرین شقایق این باغ نیستند“
حرکت اعتراضی و مسالمت آمیز گسترده توده‌ای که در پی گران شدن ناگهانی سوخت وسائل نقلیه، در آبان ۹۸ اتفاق افتاد را بی شک میتوان به مثابه یکی از تاثیرگذارترین اعتراضات چند دهه اخیر به شمار آورد. شاخص و ویژه‌گی اصلی این حرکت عظیم جمعی، حضور طیف گسترده‌ای از کارگران، تهیدستان، مال باختگان جامعه و دیگر اقشاراجتماعی بود که با شجاعتی بی‌مانند به خیابان‌ها آمدند و اینبار با شعارهایی رادیکال کلیت حکومت اسلامی را نفی کردند. دولت استبدادی جمهوری اسلامی به مانند چهار دهه عمر خود، اینبار نیز به سرکوب، زندانی و کشتار معترضین دست زد. بنا به منابع خبری رسمی ۳۰۰ نفر هدف گلوله های نیروی انتظامی قرار گرفتند.
اگرچه سرکوب خیزش دی ۹۶ و آبان ۹۸ و در عین حال شیوع بیماری کرونا و مرگ و میر زیادی از مردم، که عدم توانایی رژیم را نشان میدهد، توانست آن‌ها را وادار به سکوت در برابر شرایط فلاکت بار اقتصادی کند، اما با سرگرفتن انتخابات فرمایشی ۱۴۰۰، مجددا اعتراضات در سرتاسر کشور ادامه پیدا کرد. اعتصابات کارگران هفت تپه و کارگران نفت جنوب، حرکت اعتراضی معلمان و بازنشستگان، نمونه هایی از اعتراضات مردم به حکومت سرکوبگر اسلامی بود. در راستای سیاست‌های رژیم و ناتوانی حکومت‌گران در رفع بحران‌های اقتصادی، سیاسی، بیش از نیمی از مردم با عدم شرکت در “انتخابات” و تحریم آن نفرت و انزجار خود را از کلیت نظام جمهوری اسلامی نشان دادند.
در طول ۵ ماه ریاست جمهوری رئیسی و با تمام وعده های پوچ او و دست‌اندرکاران حکومتی، کشور شاهد موجی از اعتصابات و اعتراض های بخش‌ها و طبقات مختلف اجتماعی است. واضح است که رژیم با سیاست‌های سرکوبگرانه خود و نیز از ترس و وحشت تکرار آبانی دیگر، به دستگیری های وسیعی اقدام کرده است. شمار زیادی از زحمتکشان، معلمان، روزنامه نگاران به زندان های طولانی محکوم شده‌اند.
در چنین شرایطی که صبر و تحمل جامعه به علت بی کفایتی و ناتوانی رژیم حتی در حل کوچکترین مسائل اقتصادی – اجتماعی به سر آمده، مردم از هر موقعیتی برای نشان دادن اعتراض و خشم خود استفاده می‌کنند. اقشار مختلف جامعه، کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان، مال باختگان، بازنشستگان و … که بعضا خواست و مطالبات صنفی محور اصلی مبارزات آنان می‌باشد، با استفاده از هر فرصتی برای رساندن صدای خود به خیابان‌ها می‌آیند. خواست تمامی آنان، آزادی زندانیان صنفی و سیاسی، پرداخت حقوق های به تعویق افتاده و در نهایت آزادی، عدالت اجتماعی در بستر جامعه‌ای دموکراتیک مبتنی بر عدم هرگونه دخالت مذهب در حکومت می باشد. سرکوب دستگاه‌های حکومتی تا کنون قادر به ساکت کردن مردم نشده است.
جنبش جمهوری‌خواهان دموکرات و لائیک ایران یاد قربانیان کشتار آبان ۹۸ را گرامی می‌دارد و با تمام توان و نیروی خود سعی در رساندن صدای حق طلبانه و آزادی‌خواه مردم ایران به جهانیان را دارد. در این راستا کوشش ما، پشتیبانی از هرگونه اعتراض و اعتصاب اقشار گوناگون جامعه علیه حکومت استبدادی اسلامی ایران و برقراری جمهوری، دموکراسی و لاییسیته در ایران می‌باشد.
جنبش جمهوری‌خواهان دموکرات و لائیک ایران
۲۴ اکتبر ۲۰۲۱ برابر با 2 ابان ۱۴۰۰
