حرکت نمادین تعدادی از زنان ایرانی در اعتراض به حجاب اجباری با واکنش هایی فراوان و متفاوت روبرو شد. تعدادی از روزنامه نگاران و تحلیل گران در اینباره برای صفحه ناظران نوشته اند.
‘دختران خیابان انقلاب’ در ۲۲ نگاه : لیلا اورند/ فرنوش امیرشاهی/ مهدیس امیری/ زهرا باقری ارشاد/ منیره برادران/ فرزانه بذرپور/ اعظم بهرامی/ نگین بهکام/پروانه حسینی/ نعیمه دوستدار/ آزاده دواچی/ نیلوفر رستمی/ نسیم روشنایی.
نوشین احمدی خراسانی
نوشین احمدی خراسانی یکی از دلایل مهم سرکوب جنبش دختران خیابان انقلاب را سیاسی کردن و استفاده‌ی پوپولیستی از آن می‌داند. این مقاله بحث‌ها و نقد‌هایی را در بین فعالان زن دامن زده است. با توجه به اهمیت بحث، ما در این جا سه مقاله از نوشین احمدی خراسانی را منتشر می‌کنیم. اولی را در زیر می خوانید. دو دیگر در ادامه درج شده اند.
نوشین احمدی خراسانی
اگر گفته می‌شود حرکت‌هایی مورد استقبال عموم خانواده‌ها قرار می‌گیرند که در حوزه‌ی اجتماعی باشند و نه سیاسی، به این معنا نیست که این حرکت‌ها اصلن سیاسی نیستند بل‌که به این معنا است که سیاست‌شان در حوزه‌ی سیاست زنده‌گی روزمره، عینیت می‌یابد… سياست‌هایی… که در سطوح خُرد عمل می‌كنند و نه سطوح كلان، و نیز سیاست‌هایی که تدریجی هستند و نه رادیکال.
نوشین احمدی خراسانی
برخی از ویژه‌گی‌های تعیین‌کننده‌ی نیروهای پوپولیست، «تکثرستیزی»، «نخبه‌ستیزی»، «محرومیت‌طلبی» و «قطبی‌سازی» است. برای نمونه اگر در روند «سیاسی جلوه دادن» حرکت دختران خیابان انقلاب از سوی برخی از نیروهای پوپولیست توجه کنیم به راحتی می‌توانیم این تکثرستیزی و روشن‌فکر ستیزی را ببینیم. برای مثال، تلاش‌های جاری پوپولیست‌ها در جهت «یک‌دست سازی کنش‌گران این حرکت‌ها» به لحاظ سیاسی است که به نوعی معرف تکثرستیزی و تمامیت خواهی‌شان است.
