یادمان داریوش کارگر در آمستردام
اتحاد برای ایران، به یاری انجمن های اروپرس، امید، پرسپولیس و رازی، برای پشتیبانی از آزادی بی قید و شرط خانم نسرین ستوده، دست به یک کارزار برپایی یک چادر آگاهی رسانی به مردم اروپا زده است.
این چادر از روز چهارشنبه ۲۸ نوامبر از ساعت ۸،۳۰ در میدان لوکزامبورگ در برابر پارلمان اروپا در بروکسل برپا خواهد بود.
دست یاری بسوی شما دراز می کنیم و امیدواریم که با هر اندیشه و مرامی، بتوانیم یک صدا، خواهان آزادی خانم ستوده شویم.
امروز ۴۲ روز است که خانم نسرین ستوده در اعتصاب غذا بسر می برد.
جان خانم نسرین ستوده در خطر مرگ قرار دارد
هم میهن آزاده
از ۳۴ سال پیش یعنی از ابتدای روی کار آمدنش، جمهوری اسلامی پیوسته خشونتی سازمان یافته و در ردای قانون پیچبده را بر زنان ایرانی اعمال کرده است. با وارد کردن تبعیض جنسیتی در قانون اساسی، جمهوری اسلامی به این بدترین شکل خشونت علیه زنان از همان ابتدا جنبه قانونی داد و راه را برای تضییع حقوق زنان و اعمال خشونت بر آنها در زمینه های گوناگون هموار کرد.
به مناسبت روز جهانی مبارزه برای رفع خشونت علیه زنان و در پاسخ به فراخوان شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران، کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی یک گردهمایی اعتراضی در روز یکشنبه بیست و پنجم نوامبر ۲۰۱۲، در میدان مقابل «مرکز جرج پمپیدو» برگزار می کند.
تلاش ما در این برنامه، اطلاع رسانی هرچه بیشتر به شهروندان فرانسوی در باره اعمال خشونت سازمان یافته دولتی علیه زنان ایران از طریق قانون های ضد زن و افشاگری در باره سرکوب کنشگران جنبش زنان است. ما از همه ایرانیان آزاده در پاریس و حومه دعوت می کنیم که برای انجام هرچه بهتر و کامل تر این وظیفه، در روز یکشنبه ۲۵ نوامبراز ساعت ۱۵:۳۰ تا ساعت ۱۷:۰۰، به ما بپیوندند.
کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی
Dimanche, ۲۵ novembre ۲۰۱۲ – De ۱۵:۳۰ à ۱۷:۰۰
Place Georges-Pompidou, ۷۵۰۰۴ Paris
اطلاعیه
۲۱ مهرماه ۱۳۹۱/۱۳ اکتبر ۲۰۱۲
یادمان پایه گذاری کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی (اتحادیه ی ملی) را گرامی داریم!
دوستان، اعضاء و کوشندگان کنفدراسیون جهانی،
پنجاه سال پیش کوششهای چند سالهی دانشجویان ایرانی در اروپا و ایالات متحده، سرانجام به ثمر رسید و دانشجویان ایران با تأسیس کنفدراسیون جهانی در شهر پاریس، با شرکت اتحادیه دانشجویان دانشگاه تهران، به اتحادیهی ملی خود چون وسیلهی مبارزه اجتماعی و فرهنگی دست یافتند. چنانکه میدانید، امسال ما پنجاهمین سال پایهگذاری کنفدراسیون جهانی (اتحادیهی ملی) را از سر میگذرانیم. از همین رو، کمیته متشکل از مسؤولان و کوشندگان کنفدراسیون جهانی ما با حمایت چندین تن از دبیران پیشینِ آن سازمان دست به ابتکار تدارک جشن یادبود تأسیس آن سازمان بینظیر زدهاند و تا کنون اقداماتی برای برگذاری جشنی فرهنگی- تاریخی به آن مناسبت انجام گرفته است.
اما موفقیت این جشن در گرو شرکت هرچه بیشتر یک یکِ کوشندگان کنفدراسیون جهانی ماست، کسانی که طی آن دو دههی پر درد و اِلَم میهنمان همگی، دست اندر دست، در راه استقرار آزادی، دموکراسی، و حقوق بشر میکوشیدیم. همه میدانید که کنفدراسیون جهانی ما، از همان آغاز تأسیس، وظیفهی خود دانست که به دفاع از آزادیهای دموکراتیک در کشورِ کودتا زده و بلادیدهی ایران برخیزد. با توجه به اساسنامهی دموکراتیک خود، کنفدراسیون جهانی ما به دفاع از همهی زندانیان سیاسی، از هر گرایش و عقیدهای که بودند، بر میخاست.
به جرأت میتوان گفت که کنفدراسیون جهانی ما در زمینهی مناسبات درونی خود، برغم برخوردهای طبیعی که در هر اجتماعی هست، از نظر دموکراسی یکتا بود. هیچ کشور یا سازمان اجتماعی را، حتی در غرب، نمیتوان یافت که مانند کنفدراسیون جهانی ما در سلسله مراتب تشکیلاتی خود برای اقلیت حق شرکت در دستگاههای رهبری، از واحد محلی گرفته تا هیئت دبیران، برقرار کرده باشد. شگفت اینجاست که جوانانی که از تجربه تلخ ۲۸ مرداد گذر کرده و زخم روحی برداشته بودند آموخته بودند که برای پایان دادن به دیکتاتوری، نفوذ گستردهی امپریالیسم، و احقاق حق مردم بلادیدهی میهن هیچ راهی جز راه دموکراتیک و استقرار آزادی، و حقوق بشر وجود ندارد؛ بویژه، هرگاه زلزلهای زندگی ناچیز مردم فقیر کشور را ویران تر میکرد، کوشندگان کنفدراسیون جهانی ما همواره آماده بودند سختکوشانه با جمع آوری کمکهای مالی و جز آن به یاری هممیهنان خود بشتابند، و حتی در مواردی با ارسال دارو و پزشکان هموطنان خود را تنها نگذارند.
آنان از آن تجربهی دردناک آموخته بودند که برای تأمین دموکراسی در هر سطحی حق اقلیت در ادارهی امور رعایت شود و همکاری چنان باشد که همهی اعضا و کوشندگان از جان و دل برای متحقق ساختن مصوبات کنگره و دستور العملهای هیئت دبیران به فعالیت بپردازند.
ما اعضای کنفدراسیون جهانی میتوانیم به خود ببالیم که نخستین سازمان اجتماعی در دنیا هستیم که با اتخاذ چنین روشی امر دموکراسی سازمانی را، برغم گرایشهای طبیعی گوناگون در هر سازمان اجتماعی، رعایت میکردیم و بویژه علیرغم گرایش مرسوم در میان ایرانیان به فردگرایی مطلق، همگی مصوبات کنگرهها و دستورالعملهای دبیران را به مورد اجرا درمیآوردیم. ما باید این ابتکار بیپیشینه در تاریخ دموکراسی را قدر نهیم و بخاطر آن مُحقانه به خود ببالیم.
کنفدراسیون جهانی ما یکی از نادرترین، ورنه نادرترین، اتحادیههای ملی دانشجویی بود که در زمینهی عملی با شوق و پشتکار، نه فقط از همهی مبارزان داخل کشور، که همچنین از مبارزات خلقهای دربند و ستمدیده، که برای رهایی خود از چنگ استعمار میرزمیدند، صمیمانه همدردی و پشتیبانی میکرد. برای نمونه، شایستهی یادآوری است که کنفدراسیون جهانی ما، برغم امکانات محدود خویش، از کمکهای عملی به ملتهای ویتنام و فلسطین دریغ نمیکرد. نمایندگان کنفدراسیون جهانی ما در تمام کنگرهها و کنفرانسهای بینالمللی همواره حداکثر کوشش خود را به کار میبستند تا در برابر گرایشهای نادرست و ارتجاعی قطعنامههای مؤثر در دفاع از مبارزات فلسطینیان و ویتنامیان به تصویب برسانند.
نمایندگان همین کنفدراسیون جهانی ما مداوماً میکوشیدند تا با روشنگری گسترده پیرامون دیکتاتوری نظامی پهلویان در کنگرههای بینالمللی قطعنامههای مؤثری، بویژه علیه کمکهای نظامی از جانب دول بزرگ به آن حکومت به تصویب برساند و آنها را در جوامع بینالمللی تبلیغ کنند.
بویژه کنفدراسیون جهانی ما سختکوشانه توانست چهرهی پلید و دستهای خونین ساواک را بر مردم جهان بشناساند.
برخلاف تبلیغات سودجویانی که بر موج انقلاب سوار شدند، هیچ گروه یا هیچ فردی به اندازهی کنفدراسیون جهانی ما در شناساندن ماهیت ضد ملی و وابستهی پهلوی به مردم ایران و جهان کوشا و مؤثر نبود.
شما میدانید و اسیران رژیم پهلوی، که کنفدراسیون جهانی ما از آنان دفاع میکرد، شهادت میدهند که مبارزات کنفدراسیون جهانی ما برای دفاع از آنان و رهایی ایشان از حکم اعدام، شکنجه، و بند زندان سخت کوشا بود. کنفدراسیون جهانی ما با اعزام وکلای مدافع، وکلای پارلمانهای اروپایی و برخی روزنامهنگاران مترقی، نه تنها به دفاع از اسیران چنگ رژیم مشغول بود و با اعتصاب غذاهای طولانی، نمایشهای خیابانی گسترده و مکرر اجازه نمیداد دستگاه ساواک رژیم پهلویان بتواند هرآنچه میخواست انجام دهد؛ بلکه همچنین توانست از اجرای احکام اعدام جلوگیرد؛ شکنجهها را تقلیل دهد یا قطع کند، و برخی زندانیان را آزاد سازد، و بدین وسیله خانوادههای اسیران دستگاه سَبُع شاه پهلوی را بر تخت شادی بنشاند.
کنفدراسیون جهانی ما با بردن آگاهیهای اجتماعی به میان چند نسل از دانشجویان ایرانی تغییری کیفی در تقویت خواست دمکراسی در میان ملت ایران پدید آورد، و این دستآورد بس بزرگی است که باید آن را قدر شناخت.
با شرکت خود در این مراسم (پنجم ژانویه ۲۰۱۳) در فرانکفورت خاطره ی شکوهمند مبارزات کنفدراسیون را زنده کنیم.
امضاء کنندگان:
۱. حمید آزادی دبیر پیشین فدراسیون آلمان
۲. گیل آوایی
۳. رشید آوخ
۴. باقر ابراهیم زاد
۵. ابوتراب ابوترابی دبیر پیشین فدراسیون آمریکا
۶. یوسف اردلان
۷. دکتر عبدالعظیم اعتصامی
۸. فریدون اعلم دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۹. بهروز اسدی
۱۰. نادر اسکوئی دبیر پیشین فدراسیون آمریکا
۱۱. سهیلا اشکان
۱۲. اکبر اغراقی
۱۳. کورش افطسی دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۱۴. منصور افروخته
۱۵. دکتر محمد اقتداری
۱۶. اسفندیار اهورائی
۱۷. جمشید اهورائیان
۱۸. احمد امانی
۱۹. الهه امانی
۲۰. شاهین انزلی
۲۱. علی بابا خان
۲۲. مهراد باباعلی
۲۳. سعید باقری
۲۴. رویا بخشی
۲۵. خلیل برومندی
۲۶. تیمور بزرگی
۲۷. سوسن بنیانی
۲۸. محمد بهبودی
۲۹. میترا بهراد
۳۰. ژاله بهروزی
۳۱. سعید بهنام
۳۲. امین بیات
۳۳. هوشنگ بیات
۳۴. دکتر منصور بیات زاده دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۳۵. فرامرز بیانی دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۳۶. بیت اله بی نیاز
۳۷. بهرام بیگدلی
۳۸. پروفسور سیروس بینا ــ فدراسیون آمریکا
۳۹. دکتر یونس پارسا بناب
۴۰. تورج پاشائی
۴۱. محمد پژهام
۴۲. مسعود پلاسید
۴۳. دکتر هوشنگ پورخان بابا
۴۴. احمد تقوائی
۴۵. نصرت تیمورزاده
۴۶. فریبا ثابت
۴۷. بهداد ثابت آزاد – پاریس
۴۸. کیومرث ثریا
۴۹. احمد ثوابی
۵۰. حسن جداری دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۵۱. ناهید جعفر پور
۵۲. فریبرز جعفرپور
۵۳. هادی جفرودی
۵۴. مهری جعفری
۵۵. رضا جعفریان
۵۶. دکتر مسعود جلالی
۵۷. ناصر چگینی
۵۸. نوشیروان حاتمی دبیر پیشین فدراسیون آمریکا
۵۹. علی حاجی
۶۰. عبدالحسن حسینیان دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۶۱. کامروز حقگو
۶۲. بهزاد حقیقی
۶۳. جواد خادم
۶۴. تیمور خسروی
۶۵. رضا خسروی
۶۶. رحمان دادخواهی
۶۷. طاهر دادخواهی
۶۸. بیژن دادگری
۶۹. داود دانائی
۷۰. بهروز داودی
۷۱. فرامرز داودی
۷۲. دکتر پرویز داورپناه
۷۳. دکتر مهرداد درویش پور
۷۴. رضا دکنما
۷۵. رضا دل قوی
۷۶. دکتر کامبیز دولتشاهی (ایتالیا)
۷۷. ایرج دهدار
۷۸. قاسم ذولفقاری
۷۹. مهدی ذولفقاری
۸۰. دکتر علی راسخ افشار
۸۱. محمود راسخ افشار دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۸۲. ارسلان رحمانی تهرانی
۸۳. بیژن رستگار
۸۴. جلال رستمی
۸۵. محسن رضوانی دبیر پیشین کنفدراسیون اروپائی
۸۶. محمود رفیع دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۸۷. شریفه زربخش
۸۸. جمال سالم
۸۹. علی ستاری
۹۰. بهروز ستوده
۹۱. بیژن سعیدپور
۹۲. حسن سعیدی
۹۳. یزدان سیدالشهدایی
۹۴. دکتر بیژن سینا
۹۵. علی شاکری-زند
۹۶. پروفسور(بازنشسته) خسرو شاکری دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۹۷. گلنار شاه حسینی
۹۸. اسماعیل شبان
۹۹. مصطفی شریفی
۱۰۰. الهه شکرائی
۱۰۱. سوسن شهبازی کلن آلمان
۱۰۲. دکتر علاءالدین شهشهانی
۱۰۳. حماد شیبانی
۱۰۴. ناصر شیرازی دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۱۰۵. داریوش شیروانی
۱۰۶. منوچهر صالحی
۱۰۷. جعفر صدیق دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۱۰۸. مهدی صدودی
۱۰۹. علی صفرزاده
۱۱۰. نبی صمیمی
۱۱۱. مجتبی طالقانی
۱۱۲. مصطفی طاهری
۱۱۳. دکتر احمد طهماسبی
۱۱۴. دکتر اسدﷲ طیورچی دبیر پیشین فدراسیون آلمان.
۱۱۵. بهروز عارفی
۱۱۶. احمد عبادالهی
۱۱۷. دکتر کریم عبدیان
۱۱۸. کریم عرب زاده
۱۱۹. رضا علوی
۱۲۰. نظیر علیزاده
۱۲۱. پروفسور داود غلام آزاد دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۱۲۲. محمد فارسی
۱۲۳. مسعود فتحی
۱۲۴. محمود فرازنده
۱۲۵. بهروز فراهانی
۱۲۶. علی فراهت
۱۲۷. علی فردوسیان
۱۲۸. نادر فروزی
۱۲۹. بهروز فراهانی
۱۳۰. شاپور فلاحت
۱۳۱. رستم فلاحت
۱۳۲. کامبیز قائم مقام دبیر پیشین فدراسیون آمریکا
۱۳۳. دکتر محسن قائم مقام
۱۳۴. رضا قرشی
۱۳۵. دکتر دکتر مصطفی قهرمانی
۱۳۶. سعید کاظمی
۱۳۷. عبدﷲ کریم آبادی
۱۳۸. منوچهر کشاورزی
۱۳۹. آذر کلانتر
۱۴۰. فریدون کلانتر
۱۴۱. صادق کمالی
۱۴۲. حمید کوثری
۱۴۳. مینو گلبهار
۱۴۴. اردشیر گوارس
۱۴۵. دکتر علی گوشه
۱۴۶. بهمن مبشری
۱۴۷. دکتر کامبیز مجیدیان
۱۴۸. نادر مجیدیان
۱۴۹. اکبر محبتی زاده
۱۵۰. دکتر مرتضی محیط
۱۵۱. بهروز مرادی
۱۵۲. باقر مرتضوی
۱۵۳. فریبا مرزبان- انگلستان
۱۵۴. احمد مزارعی
۱۵۵. تراب مستوفی- وین فدراسیون اتریش
۱۵۶. پروفسور محسن مسرت
۱۵۷. مجید مسرور
۱۵۸. زمان مسعودی
۱۵۹. احمد مشعوف
۱۶۰. امیر معیری
۱۶۱. دکتر بهمن مقدم
۱۶۲. حسین مقدم
۱۶۳. محمد ملایری
۱۶۴. فریدون منتقمی دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۱۶۵. امید منعم
۱۶۶. اسفندیار منفرد زاده
۱۶۷. حسن موم پسگیر
۱۶۸. سیامک مؤید زاده دبیر پیشین فدراسیون آمریکا
۱۶۹. حسین مهینی
۱۷۰. رضا مهاجر
۱۷۱. حمید مهدی پور
۱۷۲. بابک مهرکام
۱۷۳. بهرنگ مهرکام
۱۷۴. عادل مهرکام
۱۷۵. محسن میرحسینی
۱۷۶. انور میر ستاری بلژیک
۱۷۷. سعید میرهادی دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۱۷۸. دکتر رضا نادری
۱۷۹. شهین نراقی دبیر پیشین فدراسیون آمریکا
۱۸۰. شیریندخت نراقی دبیر پیشین فدراسیون ایتالیا
۱۸۱. اصغر نصرتی
۱۸۲. هاسمیک نظریان
۱۸۳. پرویز نعمان دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۱۸۴. ابوالحسن نقیبی دبیر پیشین فدراسیون اتریش
۱۸۵. شهین نوائی
۱۸۶. حمید نوذری
۱۸۷. آرام نوزاد
۱۸۸. پرویز نویدی
۱۸۹. دکتر بهمن نیرومند دبیر پیشین کنفدراسیون جهانی
۱۹۰. رضا هادی زاده
۱۹۱. آنت هوانسیان
۱۹۲. ترانه هوشنگ پور
۱۹۳. محمد رضا هوشنگی
***
نشانی تماس برای افزودن اسامی به تومار بالا به
CISNU۵۰@gmail.com
مراسم یادمان پنجاهمین سالگشت پایهگذاری كنفدراسیون جهانی ( اتحادیهی ملی)
شنبه ۵ ژانویه ۲۰۱۳ برابر شانزدهم دیماه ۱۳۹۱ از ساعت ۱۳
Haus der Jugend * Deutschherrnufer ۱۲ * ۶۰۵۹۴ Frankfurt
Tel.: +۴۹(۰) ۸۹ ۳۵۰ ۰۴۸ ۱۰ * +۴۹(۰) ۱۵۱ /۵۳ ۵۹ ۴۰۰۰ * Mail: CISNU۵۰@gmail.com
شنبه ۲۴ نوامبر روز جهانی اعتراض علیه اعدامها در ایران
فقط در طول چهار هفته گذشته ۱۰۴ نفر در ایران اعدام شده اند. دستکم ۳۰۰۰ محکومین به اعدام در زندانهای جمهری اسلامی بسر می برند. تنها در زندان رجایی شهر واقع در کرج ۱۱۱۷ نفر محکوم به اعدام هستند. ستار بهشتی وبلاگ نویس ۳۵ ساله چهار روز پس از بازداشت در اثر شکنجههای قرون وسطایی در زندان جمهوری اسلامی جان باخت. نسرین ستوده و فعالین کارگری همچون شاهرخ زمانی و رضا شهابی در زندان بسر می برند. در زندان قزل حصار ۱۰ نفر از زندانیان سیاسی در معرض خطر اعدام قرار دارند و این لیست بلند است.
در اعتراض به جمهوری اسلامی ایران، برای متوقف کردن موج جدید اعدامها در ایران و برای آزادی زندانیان سیاسی در ایران روز شنبه ۲۴ نوامبر همزمان با سایر نقاط دنیا دست به اعتراض خواهیم زد. کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی همه مردم آزدایخواه را فرا می خواند که در این اعتراض شرکت کنند
زمان: شنبه ۲۴ نوامبر
کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی
سرور کاردار
لینک تظاهراتها علیه اعدام در ٢٤ نوامبر ٢٠١٢
http://zendanisiasi.wordpress.com/
A Day of Action Against Death Penalty in Iran
WE NEED YOUR SUPPORT
گرامیداشت یاد بیدار
غلامحسین ساعدی
(۱۳۶۴-۱۳۱۴)
در فرا رسیدن بیست و هفتمین سالگرد درگذشت غلامحسین ساعدی، و در گرامیداشت یاد بیدار او، در ساعت 15 روز شنبه 4 آذر ماه جاری (24 نوامبر2012) بر مزار این نویسندة بزرگ ایران گرد هم میآئیم.
همسر و دوستان
(گورستان پِرلاشِز، قطعۀ 85. مترو: خط 3، ایستگاه گامبتا)