یکی از زنان دستگیر شده روز عاشورا و محکوم به اعدام در شرایط وخیم جسمی است

چهارشنبه ٣۱ شهريور ۱٣٨۹ – ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۰
بنابه گزارشات رسیده به “فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران”،وضعیت جسمی زندانی سیاسی فرح واضحان یکی از دستگیر شدگان محکوم به اعدام روز عاشورا که از ناراحتی حاد قلبی رنج می برد در وضعیت وخیم جسمی است.بازجویان وزارت اطلاعات از درمان وی در بیمارستانهای خارج از زندان ممانعت به عمل می آورند.

زندانی سیاسی فرح (آلمیرا) واضحان 18 شهریور ماه به دلیل حاد شدن ناراحتی قلبی اش ناچار شدند او را به سی.سی. یو بیمارستان مدرس تهران منتقل کنند. خانم واضحان در حالی که در شرایط وخیم جسمی بسر می برد دستان و پاهای او را با دست بند و پابند به تخت بیمارستان بسته بودند و در اتاق سی .سی.یو 3 نفراز مامورین سرکوبگر بطور دائم حضور داشتند. این در حالی است که بیماران قلبی که در حالت استراری بسر می برند باید ازهرگونه استرس بدورباشند.پزشکان معالج خانم واضحان در بیمارستان مدرس در حال انجام آزامایشات لازم برای درمان او بودند که بازجویان وزارت اطلاعات دستور بازگرداندند وی به زندان اوین را دادند و او با وضعیت وخیم جسمی به زندان بازگردانده شد.

زندانی سیاسی فرح واضحان علاوه بر ناراحتی قلبی که در شکنجه گاه مخوف 209 دچار آن شده است از ناراحتیهای دیگری مانند فقر شدید آهن رنج می برد و این ناراحتی او به حدی حاد است که ماهی یک بار در بیمارستان باید بستری شود. اما از زمان دستگیریش تاکنون از درمان وی خوداری کرده اند و این مسئله باعث شده است که وضعیت جسمی اش وخیم گردد و جان او در معرض خطر جدی قرار گیرد.

زندانی سیاسی فرح واضحان 49 ساله و خانه دار می باشد. او دو روز پس از اعتراضات گسترده عاشورا با یورش مامورین وزارت اطلاعات به منزلشان همراه با همسر و 2 فرزندش دستگیر و به سلولهای انفرادی بند 209 زندان اوین منتقل شدند. همسرش محمد علی معماری 58 ساله و دو فرزندانش (یسنا معماری 25 ساله و مهدی معماری 27 ساله) که 1 ماه در سلولهای انفرادی بسر بردند و در طی این مدت تحت شکنجه های وحشیانه جسمی و روحی بازجویان وزارت اطلاعات قرار داشتند.یسنا معماری دختر خانم واضحان دچار سرطان لنف و در حال درمان بسر می بردند.او به مدت یک ماه در سلولهای انفرادی و تحت شکنجه های غیر انسانی قرار داشت و زمانی که شرایط جسمی اش حاد گردید آنها را بطور موقت از زندان آزاد کردند.

خانم واضحان بیش از 40 روز در سلولهای انفرادی بند 209 تحت شکنجه های جسمی و روحی قرار داشت و بعد آن به بند زنان زندان اوین منتقل شدند.او چند بار به شعبه 15 دادگاه انقلاب برده شد و صلواتی به دروغ به این خانواده گفته بود که او بزودی آزاد خواهد شد و با این وعده ها خانواده واضحان را فریب می داد.زندانی سیاسی فرح واضحان 13 تیر ماه در شعبه 15 دادگاه انقلاب توسط قاضی فرمایشی صلواتی به حکم ضد بشری اعدام محکوم شد.

فردی با نام مستعار علوی و سعید شیخان از سربازجویان و زارت اطلاعات و شکنجه گران بند 209 زندان اوین به او اتهامات واهی و دروغینی مانند؛ محاربه ،تبلیغ علیه نظام از طریق ارتباط با گروهک،توهین به رهبری نسبت دادند.

وکیل خانم واضحان و خانواده اش به این حکم ضد بشری اعتراض کردند و گفته می شود که پرونده او در حال حاضر در شعبه 31 دیوان عالی کشور تحت بررسی است.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران،صدور حکم ضدبشری اعدام ،نگهداری زندانیان سیاسی با شرایط وخیم جسمی در زندان وعدم درمان آنها که در شرایط حاد بسر می برند را به عنوان یک جنایت محکوم می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر ،گزارشگران ویژه زنان و سایر مراجع بین المللی خواستار ارجاع پرونده جنایت علیه بشریت این رژیم به شورای امنیت سازمان ملل برای گرفتن تصمیمات لازم اجرا می باشد.




شش سال حبس برای شیوا نظر آهاری

سه‌شنبه ٣۰ شهريور ۱٣٨۹ – ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۰
شیوا نظرآهاری به شش سال حبس توام با تبعید در زندان ایذه و ۷۴ ضریه شلاق محکوم شد.

شیوا نظرآهاری ،روزنامه نگار و فعال حقوق بشر از سوی قاضی پیرعباسی، رییس دادگاه شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به شش سال حبس توام با تبعید در زندان ایذه و ۷۴ ضریه شلاق محکوم شد.
به گزارش سایت کلمه، این حکم صبح روز شنبه در شعبه بیست و شش دادگاه انقلاب تهران به شیوا نظرآهاری ابلاغ شد. وی در فرصت قانونی به حکم صادره اعتراض خواهد کرد.
این فعال حقوق بشر، ۲۶ ساله که نزدیک به یک سال در زندان اوین به سر برد در این دادگاه به اتهام محاربه، تبانی و اجتماع برعلیه امنیت ملی، اخلال در نظم عمومی و تبلغ علیه نظام محاکمه شده بود.
شیوا نظرآهاری روزنامه نگار و عضو کمیته گزارشگران حقوق بشر، در دوران حبس خود بیش از ۱۰۰ روز را در سلول‌های انفرادی گذراند.
وی در سال ۸۸ و درست یک روز بعد از انتخابات جنجال برانگیز دهم دستگیر و روانه زندان اوین شد. اما پس از سه ماه با قرار وثیقه دویست میلیون تومانی آزاد شد. طولی نکشید که وی بار دیگر در ۲۹ آذرماه وقتی برای شرکت در مراسم تشییع جنازه آیت الله منتظری عازم قم بود دستگیر و زندانی شد.
شیوا نظرآهاری اکنون با تودیع وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی و به صورت موقت آزاد شده است.




متد های سازمان سیا، شکنجه در زندانهای عراق

سه‌شنبه ۲٣ شهريور ۱٣٨۹- ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۰
عفو بین المللی: خود کامگی، خشونت طلبی و عدم مجازات برای شکنجه گران، زندگی روزمره زندان های عراق است. 30000 زندانی بدون روند بازپرسی و تماس با دنیای خارج از زندان
Karin Leukefeld
برگردان ناهید جعفرپور
عدم دسترسی به وکلا، عدم وجود شکایت، عدم وجود رابطه با وابستگان، عدم وجود احتیاجات اولیه پزشکی، ایزوله از همه چیز و همه جا، تصویری است که گزارش جدید سازمان عفو بین الملل در باره وضعیت نزدیک به 30000 زندانی در زندانهای عراق بما می دهد.

در گزارش آمده است که زندانیان با کابل مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند، از بازو ها آویزان گشته اند، با شوک برقی و دستگاه دریل مورد آزار قرار گرفته اند و سپس به خاطر اقرار اجباری محکوم گشته اند.
این گزارش که با عنوان:
»New Order, Same Abuses: Unlawful detentions and torture in Iraq«
( نگهبانان تغییر می کنند ولی شکنجه باقی می ماند) می باشد در روز دوشنبه در لندن علنی گشته است.
بسیاری از زندانیان در نتیجه شکنجه ها در زندان جان خود را از دست داده اند. خودکامگی و خشونت زندگی روزمره است و زندانها لبالب از زندانی اند و زندانها اکثرا در خفا بسر می برند. عفو بین الملل گزارش می دهد “با وجود اینکه آزار های سیستماتیک و شکنجه ها قابل اثبات می باشند اما بر شکنجه گران گریز از مجازات رهبری می کند”.
همچنین طبق نظر سازمان های حقوق بشری وضعیت درسه منطقه خودمختار کردی مانند شهرستان دوهوک، اربیل و سلیمانیه که زیر نظر نیروهای امنیتی دولت منطقه ای کردی و سرویس امنیتی کردی “آسایش” قرار دارند، مخاطره انگیز است. در یک دیدار از زندانهای مناطق کردی در ماه جون امسال ماموران عفو بین الملل برای مثال با زندانیانی صحبت نمودند که از موسول یا دهات اطراف موسول می آمدند. موسول مرکز شهرستان نی نوا است و خارج از منطقه خود مختار کردی قرار گرفته است. سال هاست که دعوائی کشنده میان دولت مرکزی عراق و دولت منطقه ای کردی وجود دارد زیرا دولت کردی می خواهد کنترل بر این مناطق را داشته باشد.
زندانیان در برابر ماموران عفو بین الملل توضیح می دهند که آنها جزء پیشمرگه های کرد می باشند و یا توسط سرویس امنیتی کردی دستگیر شده اند. برخی از آنها از سوی نیروی ارتش آمریکا دستگیر گشته و دست آخر تحویل دولت منطقه ای داده شده اند.
بسیاری از زندانیان قبل ازاینکه قانون ضد ترور کردی تصویب شود، دستگیر گشته اند. این افراد تا کنون نه طبق قانون مجازات جدید که سال 2006 تصویب شد و نه طبق قانون مجازات قدیمی عراق که در آن ماده خاصی برای موارد تروریستی وجود ندارد، متهم شده اند. آنچه که مشخص نیست این است که با این زندانیان که تمامی حقوق از آنها گرفته شده است چه خواهد شد؟
در حالیکه اتهام زندانیان منطقه کردی پشتیبانی یا وابسته بودن به گروه های اسلامی است، در زندانهای تحت کنترل وزارت داخلی عراق غالبا زندانیان سنی از مناطق غربی بسر می برند.
صد ها زندانی اما از طرفداران جنبش شیعه المهدی و طرفداران مقتدا الصدر می باشند. هر دوی این گروه ها اپوزیسیون دولت عراقی/آمریکائی و همچنین اشغالگران عراقی بوده و مدتی بر علیه آنها بطور مسلحانه مبارزه می نمودند.
بسیاری اززندانیان مدتهای مدید است که به عنوان مفقود معرفی شده اند و برخی از زندانیان از زمان اشغال عراق در سال 2003 در زندان بسر می برند اما هیچ گاه محاکمه نشده اند. برخی با وجود اینکه مدتهاست که دادگاه یا دادستانی عراق حکم آزادی آنها را صادر نموده است اما همچنان در زندان بسر می برند.
در گزارش عفو بین الملل آمده است” با وجود اینکه در سال 2007 یک قانون عفو عمومی برای آزادی تمامی زندانیان صادر گردید اما همچنان هزاران نفردستگیر شده اند که هنوز بعد از 6 یا 12 ماه که بستگی به جرمشان دارد، هنوزاتهامشان مشخص نیست و محاکمه نگشته اند”.
صدها زندانی محکوم به مرگ شده اند و بسیاری هم اعدام گشته اند زیرا که در زیر شکنجه مجبور به اقرار غلط شده اند. دادستانی عراق در روز دوشنبه گزارش عفو بین الملل را رد کرده و گفت که این گزارش بی پایه و نادرست است.
گزارش مذکور همچنین به نمایندگان سیاسی و نظامی آمریکائی در عراق انتقاد نموده و گفته است که از اواسط سال 2007 آمریکائی ها با وجود اینکه از شکنجه های شکنجه گران مطلع بودند اما در حدود 23000 زندانی به عراقی ها تحویل داده اند و از این روی ارتش آمریکا حقوق بشر را در عراق خدجه دار نموده است.
بوب اوون یک سخنگوی نظامی آمریکائی این گفته عفو بین الملل را رد کرده و می گوید” زندانیان را شکنجه تهدید نمی کند زیرا زندانها طبق استاندارد های بین المللی کنترل می شوند”.
در سال 2004 شکنجه های جسمی و روحی و جنسی به زندانیان ابوقریب علنی گشت و آنزمان هم این زندان تحت کنترل آمریکائی قرار داشت. سربازان آمریکائی عکس هائی از شکنجه های نفرت انگیز خود و زندانیان کشته شده گرفته بودند. آنها بدینوسیله به متدهای اقرار گیری ای که در کتاب معروف سازمان سیا از سال 1963 قید شده بود روی آورده بودند. شکنجه هائی که تا به امروز هم از آسیای جنوب شرقی تا آمریکای لاتین و در نهایت در خاورمیانه اجرا می شوند.



شیوا نظر آهاری بطور موقت آزاد شد

دوشنبه ۲۲ شهريور ۱٣٨۹ – ۱٣ سپتامبر ۲۰۱۰
شیوا نظرآهاری، فعال حقوق بشر در ایران، شامگاه یکشنبه ۲۱ شهریور ۱۳۸۹ بعد از حدود ۲۶۰ روز با سپردن وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی موقتا از زندان اوین آزاد شد.
نظرآهاری، از موسسان کمیته گزارشگران حقوق بشر، اواخر آذر ماه سال ۱۳۸۸ و در حالی که به همراه تعدادی از فعالان حقوق بشر و حقوق زنان در حال حرکت به سمت قم برای شرکت در مراسم خاکسپاری آیت الله حسینعلی منتظری بود، بازداشت شد.
جلسه محاکمه شیوا نظرآهاری ۲۶ ساله روز ۱۳ شهریور ۱۳۸۹ برگزار و اتهام محاربه، اجتماع و تبانی جهت ارتکاب جرم، تبلیغ علیه نظام و اخلال در نظم عمومی به او تفهیم شد.
شیوا نظرآهاری یک بار دیگر فردای انتخابات ریاست جمهوری ۲۲ خرداد ۸۸ هم بازداشت شده بود. او آن بار بعد از نزدیک به ۱۰۰ روز بازداشت با وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.




مادر ندا آقا سلطان: قاتل دخترم را پیدا کنید

دوشنبه ٨ شهريور ۱٣٨۹ – ٣۰ اوت ۲۰۱۰
هاجر رستمی، مادر ندا آقاسلطان، خواستار پيداکردن قاتل دخترش توسط مجامع بين‌المللی از جمله دادگاه لاهه و سازمان های حقوق بشری شد.
به گزارش تارنمای کمپين بين‌المللی حقوق بشر در ايران، مادر ندا آقاسلطان، دختر جوانی که در جريان يکی از تجمعات پس از انتخابات رياست جمهوری سال گذشته به ضرب گلوله کشته شد؛ اعلام کرد که از پی‌گيری‌های خانواده برای يافتن قاتل دخترش به نتيجه‌ای نرسيده است.

هاجر رستمی گفت: «هيچ حرفی ندارم به دولت بزنم، تمام اين مدت سکوت کردم، فقط از دنيا می‌خواهم به داد من برسند و قاتل ندا را پيدا کنند.»
مادر ندا آقاسلطان از «رفتار توام با احترام» مسئولان سخن گفت و در همين حال از «تلاش گسترده برای تحريف واقعيت مرگ دخترش» گلايه کرد.
«هيچ حرفی ندارم به دولت بزنم، تمام اين مدت سکوت کردم، فقط از دنيا می‌خواهم به داد من برسند و قاتل ندا را پيدا کنند»
وی فيلم‌های پخش شده از صدا و سيمای جمهوری اسلامی ايران، اظهارات برخی مقامات مسئول، همچون امام جمعه‌ها و عزت‌الله ضرغامی، رئيس صدا و سيما را از جمله اين تلاش‌ها دانست.
هاجر رستمی در اين باره گفت: «تا به حال سه بار فيلم درست کردند، هر بار حرف قبلی خودشان را نقض کردند، ولی تا آن جايی که من مادر ندا هستم، می‌دانم، او برای تظاهرات بيرون رفته بود و به دست نيروهای خودشان کشته شده است، غير از اين چيز ديگری نمی‌تواند باشد.»
وی با تاکيد بر اين که چنين برنامه‌هايی برای آن است که «بگويند مملکت آزادی داريم… در صورتی که اصلا چنين چيزی نيست»، افزود: «هيچ کس اين دروغ‌ها را باور نکرده، نه مردم ايران نه مردم جهان.»
مادر ندا آقاسلطان در باره شکايت قانونی از اين برنامه‌ها گفت: «‌وقتی در روز روشن ندا را زدند کشتند من شکايت کردم به هيچ جايی هم تا حالا نرسيدم، بيايم در مورد فيلم شکايت کنم؟ به کی شکايت کنم؟»
هاجر رستمی اعلام کرد که مسئولان حکومتی ايران از ساختن فيلمی در مورد قتل ندا آقاسلطان به وی خبر داده و گفته بودند که «ندا را ما نکشتيم و در اين فيلم می‌خواهيم بگوييم ندا را چه کسی کشته است.»
به گفته وی آن‌ها گفته‌اند فيلم خودکشی ندا که از تلويزيون ايران پخش شد را «ما نساخته‌ايم» و می‌خواهيم اين بار در فيلمی قاتل ندا را که «يک خانم است» معرفی کنيم.
هاجر رستمی در ادامه افزود: «با ساختن اين فيلم ها آبروی خودشان را بيش‌تر بردند.»
مادر ندا آقاسلطان از «فشار ماموران امنيتی» برای ضبط مصاحبه تلويزيونی با خانواده آقاسلطان سخن گفت و اضافه کرد: «گفتم من قاتل ندا را می‌شناسم و به همين دليل در صدا و سيمای شما هيچ وقت نمی‌آيم… صدا و سيمايی که رئيس‌اش آقای ضرغامی باشد که گفته است؛ ندا هنرپيشه بوده، فيلم بازی کرده و چشم‌هايش را به آن حالت در آورده، من در چنين صدا و سيمايی نمی‌آيم.»
هاجر رستمی تماس با کمپين بين‌المللی حقوق بشر در ايران را موقعيتی دانست تا از اين طريق درخواست خود از سازمان‌های جهانی و دادگاه لاهه را برای شناسايی قاتل فرزندش اعلام کند.
ندا آقاسلطان متولد ۳ بهمن۱۳۶۱، يکی از کشته شدگان وقايع پس از انتخابات بحث‌برانگيز رياست جمهوری ايران، روز شنبه ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ در محله اميرآباد به ضرب گلوله کشته شد و تاکنون هيچ کس مسئوليت قتل وی را بر عهده نگرفته است.
طی ماه‌های پس از قتل وی، صدا و سيمای جمهوری اسلامی ايران و برخی مقامات دولتی در چندين نوبت، روايت های مختلفی از مرگ وی ارائه داده‌اند.




محمدامین آگوشی، زندانی کرد محکوم به اعدام دست به اعتصاب غذا زد

جمعه ۲۹ مرداد ۱٣٨۹ – ۲۰ اوت ۲۰۱۰
محمدامین آگوشی زندانی کرد محکوم به اعدام در اعتراض به محدودیت‌های اعمال شده در زندان دست به اعتصاب غذا زد.
محمد امین آگوشی، زندانی کرد محکوم به اعدام که در زندان مرکزی ارومیه محبوس است، از روز یکشنبه ۲۴ مردادماه ماه سال جاری، دست به اعتصاب غذا زده است.
بنا به گزارش آژانس خبری موکریان اعتصاب آگوشی در اعتراض به محدودیت‌های اعمال شده در قبال وی در زندان و نگه‌داری در بند قاتلین است.
شایان ذکر است که محمد امین آگوشی (معلم بازنشسته) به همراه ایرج محمدی و احمد پولادخانی به اتهام مشارکت در جاسوسی حدود یک سال پیش بازداشت و از سوی شعبه دوم دادگاه نظامی آذربایجان غربی به اعدام (تیرباران) محکوم شدند، که رای صادره پس از اعتراض توسط متهمین از سوی شعبه ۳۱ دیوان عالی کشور عینا تایید شد.