مصطفی نیلی، وکیل دادگستری به روزنامه شرق گفته است که حکم اولیه گروهی از فعالان حقوق زنان صادر و آنها به یک تا ۹ سال حبس محکوم شده‌اند.

این فعالان سال گذشته به طور همزمان در یورش‌های جداگانه ماموران به خانه‌هایشان بازداشت شدند.

سنگین‌ترین حکم برای زهره دادرس است که در مجموع بیش از ۹ سال حبس گرفته است. اغلب دیگر متهمان پرونده شش سال حبس گرفته‌اند.

وزارت اطلاعات ایران پس از بازداشت این فعالان آنها را به «فراهم آوردن مقدمات اغتشاش در گیلان و کردستان» متهم کرده بود. 

مصطفی نیلی، وکیل فروغ سمیع‌نیا و جلوه جواهری، روز چهارشنبه به روزنامه شرق گفت: «خانم فروغ سمیع‌نیا، به اتهام اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور، به ۳ سال و ۶ ماه و یک روز حبس و به اتهام عضویت در گروه غیرقانونی به ۲ سال و ۷ ماه و ۱۶ روز حبس تعزیری محکوم شد. خانم جلوه جواهری هم به اتهام تبلیغ علیه نظام، به یک سال حبس تعزیری محکوم شده است.»

همچنین شعبه سوم دادگاه انقلاب رشت زهره دادرس، فعال حقوق زنان را به اتهام «تشکیل گروه غیرقانونی» به ۶ سال و یک روز حبس و به «اتهام اجتماع و تبانی برای برهم زدن امنیت کشور» به ۳ سال و ۶ ماه و یک روز حبس تعزیری محکوم کرده است.

سارا جهانی، متین یزدانی، یاسمین حشدری، شیوا شاه سیا، نگین رضایی، زهرا دادرس و‌آزاده چاوشیان به اتهام «اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی»، به ۳ سال و ۶ ماه و یک روز حبس تعزیری و برای «عضویت در گروه غیرقانونی» به ۲ سال و ۷ ماه و ۱۶ روز حبس تعزیری محکوم شدند.

بازداشت فعالان جنبش زنان در استان گیلان سال گذشته و در آستانه سالگرد کشته شدن مهسا (ژینا) امینی در بازداشت گشت ارشاد انجام گرفت.

پس از آن اداره اطلاعات استان گیلان، وابسته به وزارت اطلاعات، در بیانیه‌ای بازداشت‌شدگان را به زمینه‌چینی و «فراهم آوردن مقدمات اغتشاش و ناامنی در سطح استان گیلان و برخی شهرستان‌های استان کردستان» متهم کرد.

یکی از اتهامات مطرح‌شده در آن بیانیه این بود که برخی از فعالان با خانواده‌های کشته‌شدگان تماس می‌گرفته‌اند.

بنفشه جمالی به بی‌بی‌سی فارسی گفت که بازداشت فعالان در استان گیلان با خشونت شدید و یورش چندین مامور مسلح انجام گرفت و آنها در مواردی بازداشتیان و حتی اعضای خانواده آنان را کتک زدند.

خانم جمالی گفت برخورد با فعالان جنبش زنان دیگر در تهران متمرکز نیست و به دیگر مناطق کشور نیز کشیده است. او گفت: «جنبش زنان در استان گیلان به ویژه فعال بوده و در مناسبت‌هایی مانند هشت مارس یا کارزارهای حقوق زنان صدای فعالان گیلان بلند بوده است.»

او گفت: «باید قدردان بسیاری از فعالان بی‌ادعایی بود که در شهرهای کوچک فعالیت می‌کنند. آنها دسترسی به رسانه ندارند و به همین دلیل هدف سرکوب‌های شدیدتری هستند، اما باید بدانیم جنبش زنان تنها به چند چهره مشهور رسانه‌ای خلاصه نمی‌شود.»

۸ فروردین ۱۴۰۳ – ۲۷ مارس ۲۰۲۴

برگرفته از سایت بی بی سی فارسی

مصاحبه بی‌بی‌سی فارسی

با رئیس کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل متحد در امور ایران

۲۸ اسفند ۱۴۰۲ – ۱۸ مارس ۲۰۲۴

سارا حسین، حقوقدان بنگلادشی و مسئول کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل متحددر امور ایران، به بی‌بی‌سی فارسی گفت که در تحقیقات خود به مواردی از «قتل، کشتار فراقضایی، شکنجه، بدرفتاری، تجاوز» و «تبعیض ساختاری علیه زنان و قومیت‌ها» برخورده و متقاعد شده که در ایران «جنایت علیه بشریت» اتفاق افتاده است.

شورای حقوق بشر سازمان ملل پاییز پارسال سازوکاری ویژه‌ برای راستی‌آزمایی و حقیقت‌یابی درباره کشتار و سرکوب معترضانی تعیین کرد که در اعتراضات «زن، زندگی، آزادی»، پس از کشته شدن مهسا امینی، به خیابان‌ها آمده بودند.

این کمیته امروز، ۱۸ مارس، (۲۸ اسفند)، گزارش خود را به شورای حقوق بشر در ژنو ارائه داد و اعلام کرد که حکومت ایران در سرکوب اعتراضات پارسال با «نقض جدی حقوق بشر» مرتکب «جنایات علیه بشریت» شده است.

منبع خبر : بی بی سی فارسی : 18 مارس 2024

———————————————-

گزارش کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل متحد:

جمهوری اسلامی در اعتراضات سال گذشته

مرتکب «جنایت علیه بشریت» شد

۱۸ اسفند ۱۴۰۲ – ۸ مارس ۲۰۲۴

کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل با انتشار گزارشی گفته است جمهوری اسلامی در جریان سرکوب اعتراضات پارسال ایران با «موارد جدی نقض حقوق بشر» مرتکب «جنایات علیه بشریت» شد. این کمیته، که شورای حقوق بشر سازمان ملل آن را تعیین کرده، معتقد است حکومت ایران از جمله با «خشونت و تعقیب و آزار جنسی و جنسیتی» دست به این اقدام زده است.

این گزارش ۲۱ صفحه‌ای، شامل یافته‌های کمیته حقیقت‌یاب در ارتباط با اعتراضات سال گذشته پس از ۲۵ شهریور به ویژه در رابطه با زنان و کودکان، کشته شدن مهسا (ژینا) امینی در بازداشت گشت ارشاد و همچنین موارد دیگر نقض جدی حقوق بشر علیه معترضان، از جمله «توسل به قوای قهریه، دستگیری و بازداشت، شرایط در بازداشت، فضای مجازی و اقدامات قضایی در رابطه با اعتراضات» می‌شود.

این یافته‌ها امروز به شورای حقوق بشر سازمان ملل ارائه شد و در آن در مورد مهسا امینی آمده است که او با «خشونت فیزیکی» در بازداشتگاه گشت ارشاد تهران جان باخت.

«خشونت پلیس» علت مرگ مهسا امینی است

در این گزارش آمده است که این کمیته بر «مبنای یافته‌های ثابت شده، بر این باور است که مرگ خانم امینی ناشی از علل خارجی بوده است.»

اعضای کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل در ادامه گزارش خود آورده‌اند که برای آنها «وجود شواهدی مبنی بر ضربه و آسیب‌دیدگی بر بدن خانم امینی، که در زمان بازداشت در دست پلیس امنیت اخلاقی وارد شده، مشخص» و محرز شده است.

منبع خبر : بی بی سی فارسی : 8 مارس 2024

نامه کلکتیو سندیکایی فرانسه به خامنه‌ای

آیت الله سیدعلی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران

پاریس، ۴ مارس ۲۰۲۴

آقای رهبر 

ما اخبار بسیار نگران کننده ای از ایران در خصوص سه نفر از اعضای سندیکای کارگران شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه (واحد)، که در حال حاضر در زندان هستند، دریافت می‌کنیم.

بر اساس اطلاعاتی که در اختیار داریم، وضعیت سلامتی رضا شهابی نیاز به عمل جراحی فوری و اضطراری در ناحیه گردن دارد، در غیر این صورت ممکن است دچار عوارض وخیم و جبران ناپذیری شود.

با وجود درد شدید در ناحیه گردن و فشار خون بالا، طبق اطلاعاتی که به ما رسیده، تا این لحظه هیچ اقدامی جهت بستری شدن شهابی در بیمارستان برای عمل جراحی به عمل نیامده است.

داوود رضوی از درد زانو، بیماری آرتروز، نارسایی های بینایی و بیماری گوارشی رنج می‌برد. به ما گزارش شده است که علیرغم خونریزی های متعدد، او کماکان از درمان و مراقبت های بهداشتی لازم محروم بوده است.

حسن سعیدی اکثر دندان‌های خود را در زندان به دلیل درمان نشدن بیماری لثه و دهان از دست داده است. طبق اطلاعات ما، از دست دادن دندان‌های او باعث مشکلات گوارشی هم شده است. او نیاز فوری به درمان دندان‌پزشکی در خارج از زندان دارد.

با توجه به وخامت سلامتی رضا شهابی، داوود رضوی و حسن سعیدی، آن‌ها به معالجه فوری و مراقبت های درمانی مناسب نیاز دارند.

علاوه بر این، ما خواستار آزادی بی قید و شرط آن‌ها و هم چنین سایر کارگران، معلمان، دانشجویان و بطور کلی همه زندانیان سیاسی زندانی هستیم.

آقای رهبرمعظم، ادای احترام ما را بپذیرید.

بئاتریس لستیک، دبیرملی امور بین المللی  کنفدراسیون دموکراتیک فرانسوی کار (س. اف. د. ت)

بوریس پلازی، دبیر کنفدرال  کنفدراسیون عمومی کار (س. ژ. ت)

بنوآ تست، دبیرکل فدراسیون متحده سندیکایی (اف. اس. او)

موریل گیلبر، دبیرسراسری اتحاد سندیکایی همبستگی (سولیدر)

لوران اسکور، دبیرکل  اتحاد ملی سندیکاهای مستقل (او. ان. اس. آ) 

جاوید رحمان، کمیسر ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای ایران به همراه سه کارشناس دیگر این نهاد طی بیانیه‌ای از جمهوری اسلامی خواستند تا اعدام معترضان را متوقف کند. آنها در این بیانیه نوشتند که اعدام محمد قبادلو “جوان ۲۳ ساله‌ای که بیماری طولانی روانی داشته” را “شدیدا محکوم” می‌کنند.

آنها همچنین از جمهوری اسلامی خواستند به مقررات و قوانین حقوق بشر بین‌المللی پایبند بماند.

در این بیانیه آمده است: «ما از گزارش‌های مربوط به محاکمه‌های ناعادلانه در مورد آقای قبادلو و همچنین موارد دیگر که از استانداردهای دادرسی عادلانه و حقوق بشر بین‌المللی که ایران به آن ملزم است، بسیار دور هستند، نگران هستیم.»

کارشناسان سازمان ملل در این بیانیه همچنین نوشته‌اند حداقل چهار نفر دیگر در ارتباط با اعتراضات سراسری سال گذشته در معرض اعدام قرار دارند از جمله مجاهد کورکوری و رضا رسایی. ۱۵ نفر دیگر نیز در ارتباط با موارد دیگر به اعدام محکوم شده‌اند. 

در این بیانیه تصریح شده که در سال ۲۰۲۳ در ایران ۸۳۴ نفر اعدام شده‌اند که هشت تن از آنان معترضان و شرکت‌کنندگان در تظاهرات سراسری ۱۴۰۱ بوده‌اند و نوشته‌اند: «ما از مقامات ایران می‌خواهیم تا این موج وحشتناک اعدام‌ها را متوقف کنند.»

۱۱ زندانی سیاسی در معرض اعدام

دیدبان حقوق بشر طی اطلاعیه‌ای ضمن محکوم کردن اعدام محمد قبادلو و فرهاد سلیمی، نوشت ۱۱ زندانی سیاسی و امنیتی در خطر اعدام قریب‌الوقوع قرار دارند که بسیاری از آنها از جوامع اقلیت هستند.

مایکل پیج، معاون مدیر بخش خاورمیانه دیده‌بان حقوق بشر، گفت: «مقامات ایران بابت به کار بستن مجازات اعدام علیه افراد بعد از محاکمات نامنصفانه، برای ارعاب جمعیتی که در اعتراضات سراسری بسیج شده و خواهان اصلاحات بنیادین بوده است، بدنام هستند». 

او همچنین تاکید کرد که حکومت ایران به ویژه به اقلیت‌های قومی “پاسخی شدید” می‌دهد.

سازمان عفو بین‌الملل نیز اعدام محمد قبادلو و فرهاد سلیمی را محکوم کرده و در بیانیه‌ای نوشته است: «اعدام خودسرانه فرهاد سلیمی الگوی غم‌انگیزی از استفاده نامتناسب مقامات ایرانی از مجازات اعدام علیه اقلیت‌های قومی تحت ستم ایران را آشکار می‌کند.»

 دیانا الطهاوی، معاون عفو بین‌الملل در امور خاورمیانه و شمال افریقا نیز گفت که “اعدام خودسرانه” محمد قبادلو، در حالی که خانواده و وکیلش منتظر اعاده دادرسی بوده‌اند او را “مات و مبهوت” کرده است. او ادامه داد: «مقامات قضایی در بالاترین سطوح به صورت مخفیانه مراحل قانونی را دور زده و آشکارا اصول اولیه انسانیت و حاکمیت قانون را زیر پا گذاشتند.»

او همچنین “اعدام خودسرانه صدها نفر پس از قیام زن، زندگی، آزادی” را نشانه‌ای از لزوم تاکید بر ماموریت‌های گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل و هیأت حقیقت‌یاب این نهاد دانست و گفت: «زمان آن فرا رسیده است که کشورها تحقیقات جنایی را بر اساس اصل صلاحیت جهانی علیه همه کسانی که طبق قوانین بین‌المللی در قبال جنایات مسئولیت کیفری دارند، از جمله مقامات عالی رتبه ایران، آغاز کنند».

متن برگرفته از سایت دویچه ولی به تاریخ 25 ژانویه 2024

کاریکاتور از هفته‌نامه شارلی ابدو – فرانسه – 4 ژانویه 2023 شماره 1589

اعدام معترضان را محکوم می‌کنیم!

از فراخوان برای اعتصاب عمومی

ʺنه به اعدام̏  پشتیبانی می‌کنیم!

بیانیه جنبش جمهوری‌خواهان دموکرات و لائیک ایران

چهارشنبه 31 ژانویه 2024 – 11 بهمن 1402

هنوز یک هفته از اعدام “محمد قبادلو و رضا رسایی” (دوشنبه ۳ بهمن ۱۴۰۲) نگذشته است که بازهم حکومت مستبد و خودکامه اسلامی در ایران دست به جنایتی دیگر زد.

چهار جوان کرد به نام های محسن مظلوم، محمد فرامرزی، وفا آذرباد و پژمان فتحی که حدود نوزده ماه در زندان به سر می بردند، در سحرگاه دوشنبه ۹ بهمن ۱۴۰۲ در زندان قزل حصار به دار آویخته شدند. جوانانی که مانند میلیون ها انسان دیگر در ایران، تنها گناهشان ایستاده گی و مقاومت در برابر استبداد و سرکوب بود و خواستی جز زندگی در کشوری آزاد را ندارند. جوانانی که در خیزش بزرگ “زن زندگی آزادی” به جهانیان، شهامت و شجاعت بی نظیری از خود نشان دادند.

براساس گزارش سازمان های حقوق بشری، در سال گذشته ۸۲۹ نفر در ایران اعدام شده اند که بالاترین رقم در جهان است.

پس از خیزش مهسا که با دستگیری های وسیع و زندانی کردن هزاران نفر همراه بود، جمهوری اسلامی با بحران های خود ساخته متعددی، در داخل و خارج، روبروست. فشارهای بین المللی در برابر حمله های موشکی ایران و حامیان آن در مناطق مرزی و خصوصا جنگ اخیر غزه و حمله به کشتی های تجارتی در دریای عمان از یک سو و از سوی دیگر، در داخل اعتصابات کارگران، اعتراضات معلمان و بازنشستگان که بطور مستمر و مداوم در جریان هستند، روز به روز موجب تضعیف قدرت حاکم میشود. از این روی جمهوری اسلامی با وحشت و نگرانی از بقای حکومت سراسر جنایت خود، موج جدید و گسترده ای از اعدام ها و سرکوب براه انداخته، تا شاید مردم را منکوب کرده و جلوی اعتراضات آنان را بگیرد.

از نظر ما وظیفه همه کنشگران سیاسی،اجتماعی، حقوق بشری و زیستگاهی و انسان های آزادیخواه، محکوم کردن اعدام و تلاش و مبارزه برای لغو مجازات اعدام، افشاء کردن سیاست های سرکوبگر حکومت و دفاع و پشتیبانی از خواست های مترقی مردم می باشد.

جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران ضمن تسلیت به بازماندگان جنایت اخیر و مردم ایران، با انزجار اعدام معترضین را محکوم می کند.

ما با فراخوان نهادهای حقوق بشری در کردستان، برای اعتصاب عمومی در اعتراض به اعدام ها، اعلام همبستگی می کنیم.

ما خواستار لغو فورى احكام اعدام صادره در بی‌دادگاه‌هاى رژيم، حذف مجازات اعدام و آزادي بى قيد و شرط تمامى زندانيان سياسى و عقيدتى در سراسر ايران هستیم.

چهارشنبه 31 ژانویه 2024 – 11 بهمن 1402

بیانیه کانون نویسندگان ایران

۱۶ دی‌ ۱۴۰۲

پیش از ظهر ۱۸ دی‌ماه ۱۴۰۰، قلب پرشور بکتاش آبتین از تپش ایستاد. زندان‌بانان حکومت که در بی‌اعتنایی به جان و سلامت زندانیان کارکشته‌اند، این‌بار نیز پس از ابتلای مجدد آبتین به کرونا، به‌رغم‌ علائم آشکار بیماری، با اخلال عامدانه در روند درمان او، «جنایت عمدی» دیگری را کلید زدند؛ آبتین را پس از چندین روز سرگردانی میان بند و بهداری شبانه به بیمارستان طالقانی بردند، به تخت بیمارستان زنجیر کردند، در بی‌خبری مطلق جامعه او را شبانه‌روز آزار دادند و سرانجام جسم نیمه‌جانش را به خانواده‌ سپردند. کار از کار گذشته بود و چنان‌که خودش، بریده بریده، در روزهای آخر بر زبان می‌آورد در آن مهلکه مرگ را پیش چشمانش آورده بودند.

بکتاش آبتین آزادی‌خواه و آزاد‌اندیش بود. در برابر سرکوب و ستم، سکوت و مصالحه نمی‌شناخت. کانون نویسندگان ایران را پرچم‌دار آزادی‌خواهی می‌دانست و عضو پایدار کانون بود. مبارزه را فضیلت می‌شناخت و از همین رو ایستاد و جان بر سر آرمان‌های ‌خود نهاد. هم‌ او‌ که پیش از زندان در پیامی گفته بود:

«امروز به اندازه‌ی کافی شاعر خوب،  فیلم‌ساز خوب، هنرمند خوب داریم. چیزی که کم داریم این است که یک سری آدم بایستند و مبارزه کنند.»

اکنون دو سال از قتل حکومتی آبتین گذشته است. او خود نبود تا جنبش آزادی‌خواهانه‌ی مردم را ببیند. او‌ نبود تا دلاوری زنان را بستاید و هم‌چون همیشه دوشادوش مردم به‌جان‌آمده بایستد. نبود تا در برابر جنایت و سرکوب حاکمیت همراه یاران کانونی‌اش باشد و بانگ آزادی‌خواهی برآورد. اما عزم و آرمان آبتین در یاد و آثارش ماندگار است و در قلب مردم آزادی‌خواه زنده می‌ماند.

گرامی‌‌داشت یاد آبتین، پاسداشت پایداری و ایستادگی است، پاسداشت آنان که چشم بر آزادی‌کُشی نمی‌بندند و جانشان را نیز در راه تحقق آزادی دریغ نمی‌کنند. اکنون که حکومت، به ضرب و‌ زور، گرد یأس می‌پراکند و سایه‌ی سنگین خفقان را بر سر و سامان مردم می‌گستراند، اکنون که صدای دادخواهان را خفه می‌کند تا مگر دادخواهی به محاق رود، کانون نویسندگان ایران یاد بکتاش را به یاد همه‌ی ستم‌کشتگان راه آزادی، هم‌چون محمد مختاری و محمدجعفر پوینده و … گره می‌زند و به بانگ بلند اعلام می‌کند که دادخواه جانِ جوانِ پرپرشده‌ی آبتین است و تا روشن شدن تمامی ابعاد این جنایت و محاکمه‌ی عاملان و مقصران آن از پا نمی‌نشیند.

روز دوشنبه ۱۸ دی ساعت ۱۵ در گورستان امامزاده عبدالله شهرری در کنار خانواده و دیگر دوستداران بکتاش آبتین مزار او را گلباران می‌کنیم.

کانون نویسندگان ایران

۱۶ دی‌ ۱۴۰۲