نشست دوم جانبی درباره ایران – مه ۲۰۱۳
سخنرانی مهرداد درویش پور، شهین نوایی، کاظم کردوانی و حسن طالبی در این نشست
فیلم سخنرانی مهرداد درویش پور
https://www.youtube.com/watch?v=d3jv_DamUH4
فیلم سخنرانی شهین نوایی
https://www.youtube.com/watch?v=IB5uLRu2G50
فیلم سخنرانی کاظم کردوانی
https://www.youtube.com/watch?v=aR1QrGd39ek
فیلم سخنرانی حسن طالبی
مادر معینی و مادران خاوران، نماد مادران همه ی زندانیان سیاسی و نماد همبستگی با همه زندانیان و شکنجه دیدگان اند . مادران خاوران نه تنها نماد دادخواهی همه جانباختگان خاوران که نماد دادخواهی درهرگوشه ی ایران و در سراسر ایران هستند.
با اندوه بسیار باخبر شدیم بانو عفت مریدی (مادرمعینی )، روز جمعه سوم خردادماه 1392 خورشیدی در تهران چشم از جهان فروبسته است. بانو عفت مریدی، زاده ی سال 1308 خورشیدی در خرم آباد لرستان بود ، در روزگار خود، پاره ای محدودیت های فرهنگی روز گار در باره ی کار و فعالیت زنان را بر نتابید و آموزگار شد . فراتر از درس و مشق مدرسه، شوق کتاب و کتابخوانی را در خانه و خانواده برانگیخت. در آغاز دهه ی پنجاه ، دو فرزند جوان، آگاه و مبارز او هبت معینی ( همایون ) و بهروز معینی به دست ساواک دستگیر و شکنجه شدند و تا آستانه ی انقلاب پنجاه و هفت در زندان ماندند . در همه ی این سال ها ، بانو عفت مریدی ( مادر معینی )، همراه و همپای مادران دیگر زندانیان، پشت دیوارها و حصارها و میله های اوین و قصر و قزل قلعه، در دفاع از فرزندان زندانی خود کوشش ها کرد وسختی ها کشید. در نخستین سال پس از انقلاب ، بهروز معینی در حال فعالیت سیاسی- تشکیلاتی، در حادثه ی رانندگی جان باخت و مادر معینی سخت داغدار شد. در سال هزار و سیصد و شصت و دو خورشیدی ، فرزند دیگر او هبت معینی ( همایون) کادر برجسته ی جنبش فدائی و یکی ازرهبران سازمان فدائیان خلق ایران، دستگیر و شکنجه و زندانی شد. سال هزار و سیصد و شصت و هفت ، در آن کشتار بزرگ زندانیان سیاسی به فرمان مستقیم آیت اله خمینی، هبت معینی درصف بزرگ رهروان راه آزادی و عدالت اجتماعی و پیشرفت ایران، جان باخت. در همه ی سال های پس از کشتار و در برابر تلاش های رژیم برای پرده پوشی جنایت ، ترساندن خانواده ها و به فراموشی سپردن خاطره ی جانباختگان، مادر معینی درکنار مادران دیگر جانباختگان، هرگز تسلیم نشد. در جسم، خمیده قامت شد اما در روح و در روان، خدنگ ایستاد. سربلند زیست و سربلند رفت. مادر معینی و مادران خاوران، نماد مادران همه ی زندانیان سیاسی و نماد همبستگی با همه زندانیان و شکنجه دیدگان اند . مادران خاوران نه تنها نماد دادخواهی همه جانباختگان خاوران که نماد دادخواهی درهرگوشه ی ایران و در سراسر ایران هستند. یاد و خاطره ی عزیز بانو عفت مریدی (مادر معینی ) را گرامی می داریم و در گذشت او را به مادران خاوران ، به خویشان و نزدیکان ، به خاطره معینی ، محمد رضا معینی و محمد اعظمی تسلیت می گوئیم و در این اندوه، در کنار آنان هستیم .
باقرابراهیم زاده- رسول آذرنوش- احمدآزاد- یوسف اردلان- قادراسکندانی- بانواسکندانی- رضااکرمی- اصغراسلامی- بهمن امینی- منصورانصاری- ایراندخت انصاری- حجت الهامی- رحمت الهامی- ابراهیم آوخ- علی برزو- بیژن برهمندی- فرامرزبهار- حسین بهبودی-سهراب بهداد- محمودبهنام- ناصرپاکدامن- مهدی پرویز- ژینوس پزشکی- حسین پورجانکی- رضاپورکریمی- احمدپورمندی- علی پورنقوی- محمد پیروزفرد- حیدرتبریزی- فریباثابت- اسفند جاوید- فلورجاوید- مهدی جباری- بابک جزنی- مازیار جزنی- میهن جزنی- عاطفه جعفری- ناهیدجعفرپور- فردوس جمشیدی- شهرزادچگنی- علی اصغرحاج سید جوادی- محسن حرمتی پور- نقی حمیدیان- اسماعیل ختائی- اصغرخرسند- بهروزخسروی- بهروزخلیق- توران دانا- فران دانشگری- بهروزداوودی- مهرداددرویش پور- اکبردوستدار- رضادقتی-منوچهردقتی- مهشیدراستی- سهیل رسولی- نسرین رضائی – ناصر رحیم خانی- عبدالعلی رحیم خانی- هوشنگ رحیم خانی- فرهمندرکنی(اخوی)- مجیدزربخش- کیومرث سلطان آبادی- مریم سطوت- نسرین سلمانی مظفر- اکبرسوری- بهمن سیاوشان- اکبرسیف- حمادشیبانی- عباس عاقلی زاده- حسن عزیزی- نادرعصاره- مه دی علوی- سرور علیمحمدی- ثریا علیمحمدی- فرزانه عظیمی- حمید عمرانی- طاهره غروی- هبت غفاری- اسفندیارصادق زاده- شهلاصالح پور- نبی صمیمی- جمشیدطاهری پور- مهدی فتا پور- مسعودفتحی- حسن فخاری- احمدفرهادی- ملیحه فرهنگ- داریوش فریدونی- ناصرقاضی زاده- قدرت قلی زاده- فیروزقریشی- پرویزقریشی- شهرام قنبری- هایده قهرمانی- رضاکاویانی- مقصودکاسبی- اسفندیارکریمی- بهزادکریمی- سودابه کسرائیان- سیروس کسرائیان- علی کشتگر- رئوف کعبی- حسن گلشاهی- سهیلاگلشاهی- جلیل مبشری- مهنازمتین- مصطفی مدنی- باقرمرتضوی- بهجت محجوبی- عفت محجوبی- محمدرضامهجوریان- عطامحسنی- پرویزمختاری- منوچهرمختاری- بهروزمطلب زاده- میرشجاع ملکوتیان- مرتضی ملک محمدی- عزت مصلی نژاد- ذبیح موسوی- ناصرمهاجر- امیرممبینی- انورمیرستاری- اشرف میرهاشمی- شیدانبوی- فرهادنعمانی- فرخ نگهدار- داوودنوائیان- حمیدنوذری- پرویزنویدی- شیدان وثیق- مهردادوهابی- علی رضاهادی طلب- شهلاهوشیار- فاطمه یوری
با اینکه تاریخ بزرگداشت اول ماه مه در ایران حدود صد سال سابقه دارد، اما متاسفانه به علت سرکوب های پلیسی، امنیتی و کارشکنی های دولتی و برخلاف ادعاهای گوش خراش مسئولان در حمایت از کارگر و همچنین همگانی نبودن تعطیلی روز جهانی کارگر، تاکنون بزرگداشتی شایسته ی مقام میلیونها کارگر و زحمت کش ایرانی در اول ماه مه برگزار نشده است.
اول ماه مه، روز جهانی کارگر، که به پاسداشت یاد و خاطره تابناک کارگرانی که در حمله پلیس شیکاگوبه تظاهرات حق طلبانه کارگری حدود یکصدو بیست سال پیش کشته شدند، و از این روی از سوی اتحادیه ها و سازمان های جهانی کارگری آن دوران به عنوان نماد اتحاد و همبستگی جنبش گسترده و دیر پای دادخواهی کارگران جهان پایه گذاری شده است.بر همه ی کارگران وزحمتکشان و همکاران شریف گرامی باد.
به مناسبت روز جهانی کارگر سندیکاها و اتحادیه ها و سازمانهای کارگری در کشورهای مختلف تلاش میکنند توجه وسیع افکار عمومی و رسانه ها را به دادخواهی کارگری افزایش داده و بر خلاف مراسم تبلیغاتی حکومتی و دولتی، بی عدالتی های اجتماعی را افشاء و به صورت اعتصاب، راه پیمایی، تجمع اعتراضی،گردهمایی، سرود خوانی، اطلاعیه و دیگر روش ها، اعتراضات خود را اعلام و حقوق خود را طلب می نمایند. و در همین راستا از عموم کارگران ایران دعوت می شود سازمانهای سندیکائی خود را ایجاد و در چنین روزهائی اعتراضات و خواست های خود را به مسئولان اعلام نمایند.
با اینکه تاریخ بزرگداشت اول ماه مه در ایران حدود صد سال سابقه دارد، اما متاسفانه به علت سرکوب های پلیسی، امنیتی و کارشکنی های دولتی و برخلاف ادعاهای گوش خراش مسئولان در حمایت از کارگر و همچنین همگانی نبودن تعطیلی روز جهانی کارگر، تاکنون بزرگداشتی شایسته ی مقام میلیونها کارگر و زحمت کش ایرانی در اول ماه مه برگزار نشده است. البته با وجود همه ی این مشکلات و موانع گوناگون، سندیکای کارگران شرکت واحد همواره با سخت کوشی و همدلی و اتحاد و پذیرش خطرات به سهم خود این روز را گرامی داشته است.
سندیکای کارگران شرکت واحد همانند دیگر سندیکاهای کارگری جهان که خواسته ها و اعتراضات خود را در چنین روزی اعلام می کنند، بخشی از مهمترین خواسته های خود را بدین شرح اعلام می نماید.
۱- آزادی فوری و بی قید شرط آقای رضا شهابی راننده زحمت کش شرکت واحد و عضو هیئت مدیره سندیکا از زندان و درمان وی تا سلامتی کامل و بازگشت بکار و پرداخت همه ی حق و حقوق معوقه ایشان از تاریخ بازداشت.
۲-بازگشت بکار فوری رانندگان زحمت کش شرکت واحد آقایان حسن سعیدی، وحید فریدونی، ناصر محرم زاده، که به علت پی گیری حقوق همکاران خود در سال گذشته با پرونده سازی و اعمال روش های غیرقانونی از کار معلق شده و هم اکنون در شرایط سخت اقتصادی بسر میبرند.
٣- رعایت شاَن و منزلت انسانی کارگران و پایان بخشیدن به رفتارهای غیرقانونی پلیسی امنیتی علیه فعالیت سندیکائی کارگران و آزادی همه ی زندانیان مدافع و فعال حقوق کارگری.
۴- تامین امنیت شغلی و جلوگیری از اخراج کارگران به ویژه فعالان حقوق کارگری و لغو قرادادهای سفید امضاء و موقت کارگری.
۵- تجدید نظر در حداقل دستمزد سال ۹۲ متناسب با گرانی کمر شکن و تورم روز افزون، و تامین معاش خانواده در حد استانداردهای یک زندگی انسانی متناسب با نیازهای خوراک، پوشاک، مسکن، بهداشت و آموزش و پرورش.
۶- جلوگیری از کار کودکان به ویژه در امور خدمات جمع آوری و بازیافت زباله توسط باندهای خلاف کار و سازمانهای خدماتی شهرداری که روزبروز در حال گسترش است.
۷- پایان بخشیدن به تمامی بی عدالتی های مخالف حقوق انسانی و اجرای بی کم و کاست حقوق مردمی که ازسوی سازمانها و نهادهای بین الملی و جوامع حقوق بشری به رسمیت شناخته شده و رعایت آنها از وظایف حکومتگران می باشد.
در پایان یادآورمی شود سندیکای کارگران شرکت واحد حق خود می داند که در صورت عدم رسیدگی عادلانه به خواست هایش توسط مسئولان داخل کشور، با همکاری سندیکاها و اتحادیه های جهانی و به استناد حقوق بین الملی کارگری شکایت های خود را در نشست سالانه سازمان جهانی کار مطرح و از طریق ارگان های این سازمان پی گیری و احقاق حق نماید.
با آرزوی گسترش عدالت آزادی و صلح جهانی
سندیکای کارگران شرکت واحداتوبوسرانی تهران و حومه- اردیبهشت ۹۲
کانون نویسندگان ایران
در چنین شرایط طاقت فرسا و اسارت باری، مناسبت اول ماه مه امسال را مغتنم می شماریم و ضمن گرامی داشت این روز، همصدا با کارگران سراسر جهان اعلام می کنیم که ما به اوقات فراغت نیاز داریم.
اول ماه مه یاد آور روزی است که در آن کارگران شیکاگو در آمریکا جان خود را فدا کردند تا بعدها در سراسر جهان به جای شانزده، چهارده، یا ده ساعت کار روزانه، ٨ ساعت کار کنند. زمان ظرفی است که توانایی های انسان در قالب آن شکوفا می شود و کارگران شیکاگو بدین سان می خواستند اوقات فراغت داشته باشند تا بتوانند استعدادها و ظرفیت های انسانی و فرهنگی خود را نیز رشد دهند .
در جهان امروز و به ویژه در جامعه ی کنونی ایران، این مسئله بیش از هر زمان دیگر موضوعیت دارد. کارگران ایران- اعم از یدی و فکری- چنان در بند ابتدایی ترین نیازهای اقتصادی گرفتار آمده اند که حتا اگر کار شبانه را هم به کار روزانه بیفزایند باز هم از پس نیازهای روزمره شان بر نمی آیند. آنان به هر زبان به ما می گویند اینک بیش از هر زمان دیگر به فراغت نیاز دارند تا بتوانند روزنامه بخوانند، کتاب بخوانند، فیلم ببینند، موسیقی گوش دهند، مسافرت بروند، تفریح کنند، اوقات بیشتری را با اعضای خود بگذرانند و سرانجام از چنان فرصتی برخوردار شوندکه بتوانند فارغ از سرکوب های معمول، تشکل های مستقل خود را برپا دارند وبا تکیه بر آنها برای خواست های انسانی شان مبارزه کنند.
در چنین شرایط طاقت فرسا و اسارت باری، مناسبت اول ماه مه امسال را مغتنم می شماریم و ضمن گرامی داشت این روز، همصدا با کارگران سراسر جهان اعلام می کنیم که ما به اوقات فراغت نیاز داریم.
کانون نویسندگان ایران
۹ اردیبهشت ۱٣۹
بیانیه مشترک
فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر
جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران
فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران با استقبال از تصویب قطعنامه و تمدید ماموریت گزارشگر ویژه آقای احمد شهید یادآوری می کنند که رای قاطع شورا حقوق بشر نشان می دهد که جامعه بین المللی حاضر نیست نقض رو به فزونی حقوق بشر، و سرکوب مردم ایران را تحمل کند.
۲ فروردین ۱۳۹۲ ـ شورای حقوق بشر سازمان ملل امروز با اکثریتی بی سابقه ماموریت گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران آقای احمد شهید را تمدید کرد.
از میان اعضای شورای حقوق بشر، ۲۶ کشور به تمدید ماموریت گزارشگر ویژه رای مثبت، ۱۷ کشور رای ممتنع و تنها دو کشور رای منفی دادند. آرای سال گذشته به ترتیب ۲۲ رای مثبت، ۲۰ رای ممتنع و ۵ رای منفی بود. به این ترتیب، حکومت جمهوری اسلامی ایران حتا نسبت به سال گذشته در انزوای شدیدتری قرار گرفته است. اتفاق نظر رو به رشد در رفتار لیبی بازتاب یافته که رای ممتنع سال پیش خود را امسال به رای حمایت از قطعنامه تغییر داد. با وجود این، فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران تاسف خود را از تداوم تعداد زیاد آرای ممتنع در میان کشورهای آفریقایی و آسیایی ابراز می کنند. متاسفانه این کشورها با اصل قطعنامه های مشخص در باره کشورها مخالفت می کنند و از اقدامات مهم شورای حقوق بشر در باره کشورهایی مثل ایران که مرتکب نقض فاحش حقوق بشر می شوند کنار می مانند. در این زمینه، موضع بوتسوانا و گابن در میان کشورهای آفریقایی و ژاپن، مالدیو و کره جنوبی در میان کشورهای آسیایی که به قطعنامه رای مثبت دادند برجسته است.
عبدالکریم لاهیجی، نایب رییس فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و رییس جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران، امروز گفت: «سیاست جمهوری اسلامی ایران در ایجاد وحشت و برقراری خفقان، نفی آزادی بیان، گردهمایی و تشکل، گسترش مجازات اعدام، افزایش زندانیان عقیدتی و سیاسی، سرکوب اقلیت های دینی و قومی، مدافعان حقوق بشر، فعالان حقوق زن و کارگری، تبلور می یابد. پیام قاطع جهانیان امروز این است: تداوم و تشدید سیاست نقض فاحش حقوق بشر باید پایان یابد.»
قطعنامه امروز از گزارش و توصیه های گزارشگر ویژه استقبال کرده و از محتوای آن گزارش و خودداری جمهوری اسلامی ایران از دادن اجازه ورود به گزارشگر به شدت ابراز نگرانی کرده است.
فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران با استقبال از تصویب قطعنامه و تمدید ماموریت گزارشگر ویژه آقای احمد شهید یادآوری می کنند که رای قاطع شورا حقوق بشر نشان می دهد که جامعه بین المللی حاضر نیست نقض رو به فزونی حقوق بشر، و سرکوب مردم ایران را تحمل کند. جمهوری اسلامی ایران باید به توصیه های گزارشگر ویژه عمل کند، و به او اجازه دهد با سفر به ایران و تحقیق مستقل به ماموریت خود عمل کند.
http://www.fidh.org/HRC-renews-Iran-SR-mandate-13070?var_mode=calcul
تماس با رسانه ها
فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر: press@fidh.org
+۳۳ ۶ ۷۲ ۲۸ ۴۲ ۹۴ / +۳۳ ۱ ۴۳ ۵۵ ۹۰ ۱۹
Twitter: fidh_un ÂÂ
جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران: lddhi@fidh.org
http://www.facebook.com/lddhi.fidh
Twitter: fidh_fa
به مناسبت فرا رسیدن نوروز ۱۳۹۲
کانون نویسندگان ایران، عید نوروز را به همهٔ مردم به ویژه به زندانیان سیاسی و اعتقادی، به اهل قلم و به کسانی که برای بهارانی سرشار از آزادی تلاش میکنند شادباش می‌گوید و برای همه روزگاری را آرزو می‌کند که در آن «قفل افسانه‌ای است و قلب برای زندگی بس است».
بهار از راه می‌رسد و بر تن لخت درختان جامهٔ رنگین شکوفه می‌پوشاند و با خورشیدی گرم‌تر سرمای زمستان را از زمین می‌روبد. در فرهنگ مردم بهار نماد زندگی نو و امید پیروزی بر دشواری هاست. هم از این روست که با عید نوروز به استقبال آن می‌روند.
این امید همیشه وجود داشته است، حتی در این زمانه که از یک سو گرانی‌ها و انواع فشارهای اقتصادی و تورم لگام گسیخته – خاصه در ماه‌های اخیر- و از سوی دیگر فشارهای فرهنگی، اجتماعی وسیاسی رو به فزونی نهاده است.
کانون نویسندگان ایران، عید نوروز را به همهٔ مردم به ویژه به زندانیان سیاسی و اعتقادی، به اهل قلم و به کسانی که برای بهارانی سرشار از آزادی تلاش میکنند شادباش می‌گوید و برای همه روزگاری را آرزو می‌کند که در آن «قفل افسانه‌ای است و قلب برای زندگی بس است».
کانون نویسندگان ایران
۲۷/اسفند/۱۳۹۱