۵ و ٦ خرداد ١٣٩٧ –  ٢٦ و ٢٧ مه ٢٠١٨

شنبه ٢٦ مه

هشتمين گردهمآیی سراسری جنبش جمهورى‌خواهان دموکرات و لائيك ايران (ج.ج.د.ل.ا.) طى روزهاى ۵ و ٦ خرداد ١٣٩٧ برابر با ٢٦ و ٢٧ مه ٢٠١٨ در شهر هانوفر آلمان برگزار شد. گردهمآیی با نام على اشرف درويشيان و عباس عاقلی زاده و با يك دقيقه کف زدن به احترام همه‌ی جان‌باختگان راه آزادی در ايران كار خود را شروع كرد.

پس از تصويب آیین نامه و دستور كار گردهمآیی، شوراى هماهنگى ج.ج.د.ل.ا. گزارشى از فعاليت‌های خود، واحدها و گروه‌هاى كارى به جلسه ارائه داد، که مورد نقد و بررسى همراهان قرار گرفت. نمايندگان واحدها، گروه‌هاى كارى و اعضاى شوراى هماهنكى به پرسش‌های همراهان پاسخ دادند.

پس از آن، دو نفر از ميهمانان گردهمآیی پيام‌هاى خود را به گردهمآیی قرائت كردن.

سپس طرح بيانيه سياسى از سوی کارگروه بیانیه سیاسی و دو متن دیگر از سوی دو تن از همراهان به گردهمآیی ارائه شد. پس از چند دور بحث و گفتگو كميسيونى از همراهان داوطلب تشكيل شد تا با توجه به نظرات طرح شده، طرح نهايى بیانیه سیاسی را بر اساس نوشته‌ی گروه بیانیه سیاسی به عنوان متن پایه‌ای تهيه و براى تصميم گيرى و تصويب به گردهمآیی ارائه دهد.

موضوع ديگر دستور كار گرهمآیی، تغيير و اصلاح يك بند از منشور ج. ج. د. ل. ا.  بود. پيشنهاد تغيير اين بند به اتفاق آرأ تصويب شد. (رجوع کنید به پیوست)

در بخش ديگر دستور كار گرهمآیی، بحث و بررسى متن «مبانی مشترک» سازمان ها و نیروهای جمهوری‌خواه قرار داشت. تعدادی از سازمان‌های جمهورى‌خواه، با وجود ديدگاه‌هاى اجتماعى و پيشينه‌های سياسى متفاوت، ضرورت هم‌کاری و هم‌گرایی وسيع جمهورى‌خواهان دموکرات را دستور كار خود قرار داده‌اند، طى نشست‌هاىی مشترك طرحى را بعنوان «مبانی مشترک» براى تاييد و تصويب اعضای خود تهيه كرده‌اند. اين سازمان‌ها به ضرورت مبارزه‌ی مشترك جمهورى‌خواهان دموکرات براى استقرار جمهوری و دموكراسى در ايران بر مبناى منشور جهانى حقوق بشر و ضمائم پيوست آن و ارزش‌هائی چون رواداری، پلوراليسم، جدايی دولت و دین، سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی در تمامیت آن … باورمند می‌باشند. متن «مبانی مشترک» از چند ماه قبل در اختيار همراهان برای  بررسى قرار گرفته بود. شوراى هماهنگى تصويب نهايى آن را در دستور كار گردهمآیی هشتم قرار داده بود. پس از چند دور بحث و گفتگوی همراهان، توافق شد که كميسیونى تشكيل شود تا با توجه به منشور سیاسی ج.ج.د.ل.ا. پاسخی تهيه کند و براى تصويب در اختيار گردهمآیی قرار دهد.

يكشنبه ٢٧ مه

ابتدا كميسون بيانيه‌ی سياسى گزارش كار خود را ارئه داد. روند كار بدين صورت بود كه هر بخش از متن كه در مورد آن‌ دو يا سه نظر وجود داشت، پس از طرح استدلال‌های مخالف و موافق، به رائ  گذاشته می‌شد. بدين ترتيب بيانيه سياسى در جزئيات و در  كليت آن به را ئ گذارده شد  و با ٨٢٪‏ موافق تصويب شد.

در مرحله بعد، كميسون تهيه پاسخ در رابطه با «مبانی مشترک» سازمان های جمهوری‌خواه، گزارش خود را به گردهمآیی ارائه داد که با ٨٥٪‏ رائ موافق به تصويب گردهمآیی رسيد.

دستور كار بعدى گردهمآیی، پيشنهاد براى تغيير و اصلاح سند ساختار بود. پس از بحث و گفتگوی مفصل توافق شد که شوراى هماهنگى آینده کار گروهى را جهت بررسى و تدفيق پيشنهادات طرح شده در گردهمآیی هشتم براى تغيير سند ساختار تشكيل‌دهد و حاصل كار خود را در اختیار شورای هماهنگی برای گردهمآیی نهم قرار دهد.

در پایان كار هشتمين گردهمآیی ج.ج.د.ل.ا. شوراى هماهنگى جديد از سوی همراهان حاضر انتخاب شد.

شورای هماهنگی جنبش جمهورى خواهان دموکرات و لائيك ايران

۱۵ ژوئن ٢٠١٨ – ٢۵ خرداد ١٣٩٧

آدرس تارنمای ندای آزادی‌ : 

http://nedayeazady.org/

آدرس تماس با ندای آزادی :

 jjdli.nedayeazadi@gmail.com

 آدرس تماس با شورای هماهنگی ج.ج.د.ل.ا. :

 jomhouri.democrat.laiic@gmail.com

هشتمین گردهمآیی سراسری جنبش جمهوری‌خواهان دموکرات و لائیک ایران در روزهای 26 و 27 ماه مه 2018 (5 و 6 خرداد 1397) در شهر هانوفر آلمان برگزار می‌شود.

این گردهمآیی در شرایطی انجام می‌پذیرد که در دیماه 96 شاهد خیزش بزرگ مردمی علیه جمهوری اسلامی ایران بودیم

این گردهمآیی در شرایطی برگزاری می‌شود که امروزه، بیش از هر زمانی دیگر، مبارزه برای ایجاد ایرانی آزاد، دموکراتیک، جمهوری‌خواه، لائیک و مستقل، در اوضاع و احوال آشفته و پر خطر منطقه‌ای و جهانی، ضرورت حیاتی خود را نشان می‌دهد.

هشتمین گردهمآیی سراسری جنبش جمهوری‌خواهان دموکرات و لائیک ایران به یاد عزیزان از دست رفته علی‌اشرف‌ درویشیان و عباس عاقلی‌زاده در صبح‌گاه 26 مه آغاز به کار می کند.

افزون بر همراهان ج.ج.د.ل.ا. همه‌ی علاقه‌مندان می‌توانند به صورت ناظر در بحث‌ها و تصمیم‌گیری‌های گردهمآیی ما شرکت کنند.

آدرس محل نشست:

Kargah e.v

Zur Bettfedernfabrik 1

Hannover 30451

از اعتراضات مردم به گرانی، بیکاری، اختناق و فساد در حکومت

و علیه جمهوری اسلامی پشتیبانی کنیم!

یک هفته است که شهرهای مختلف ایران، شاهد تجمع اعتراضی مردم است.  تظاهراتی که در هشت دی‌ماه در شهر مشهد با شعارهائی علیه گرانی، بیکاری، محرومیت، آغاز شد، به سرعت و در فاصله چند روز، به بسیاری از شهرهای بزرگ و کوچک سراسر کشور گسترش یافت و به تدریج رادیکال‌تر شده و با شعارهائی همچون «آقا خدایی می کنه ، ملت گدایی می‌کنه»، «اسلام رو پله کردید، مردم رو ذله کردید»، «إصلاح طلب اصولگرا ديگه تمامه ماجرا»، «مرگ بر روحانی»، «مرگ بر دیکتاتور»، «جمهوری اسلامی، نمی خواهیم! نمی خواهیم!» مستقيما، ولی فقیه، رئیس جمهور، مسئولین حکومتی و سرانجام خود نظام را نشانه رفته است.

اعتراضات مردم بیانگر بحران اقتصادی عمیق، فساد لجام گسیخته در دستگاه حکومت، بی‌کفایتی، دزدی دولتیان و سرکوب و دیکتاتوری است. این تظاهرات ریشه در سی و هشت سال حکومت نالایق و فاسد جمهوری اسلامی دارد. در این سی و هشت سال دولت‌های بسیاری با عناوینی همچون، «خدمتگزار»، «سازندگی»، «اصلاح طلبی»، «امام زمانی» آمدند و رفتند و جز چپاول ثروت های ملی، خالی کردن جیب مردم و گسترش بیکاری، فقر و بدبختی و تداوم سرکوب چیزی برای مردم باقی نگذاشتند. در پی آنها دولت «تدبیر و امید» آمده است تا آنچه را که باقی مانده، بروبد و جارو کند. بی‌دلیل نیست که اکنون اعتراضات کارگران به وضعیت معیشت خود و خانواده‌شان مال‌باختگان به موسسات مالی، بازنشستگان، جنبش دانشجوئی و دیگر قشرهای جامعه گسترش یافته و طی ماه‌های اخیر روزی نبوده است که در رسانه‌ها اخباری از تجمعات و اعتراضات مردم دیده نشود.

در حالی که تظاهرات و اعتراضات مردم در شهرهای ایران ادامه داشته و گسترش بیشتری هم یافته است، رژیم جمهوری اسلامی از یک سو تلاش می‌کند تا با وعده رسیدگی به مشکلات اقتصادی، مردم را به خانه‌ها برگرداند و از سوی دیگر می‌خواهد با بستن سایت‌های اینترنتی، شبکه‌های ارتباطی مجازی و محدود کردن وسائل ارتباط جمعی، ارتباط مردم در سطح شهر و شهرهای مختلف را قطع کند. بر اساس اخبار رسمی خود مقامات انتظامی، تا کنون نزدیک به پانصد تن در تهران، اراک و دیگر شهرها دستگیر شده و بیش از بیست تن به قتل رسیده‌اند.

حسن روحانی که با عوام فریبی اعلام کرده بود، انتقاد و اعتراض در همه امور حق مردم است، پس از گذشت چهار روز از ادامه اعتراضات مردم، نه تنها دستور مسدود کردن کانال های اینترنتی مجازی چون «تلگرام» و «اینستاگرام» را داد،  بلکه تهدید هم کرد که با معترضین شدیدا برخورد خواهد کرد. در کنار وی اصلاح طلبان نیز پس از چند روز سکوت، ضمن کلی گوئی درباره مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم و با گفتن این که مردم حق دارند اعتراض کنند، اعتراضات مردم در خیابان ها را به تحریک قدرت‌های خارجی نسبت داده  و خواهان سرکوب تظاهر کنندگان شدند .

ابعاد بحران اقتصادی-اجتماعی و سیاسی در حدی است که حکومتیان بیش از این نمی‌توانند آن را انکار کنند، ولی با بیان این که «باید به محتوای این اعتراضات مردم توجه شود»، تلاش می‌کنند که تجمع  و حرکت های اعتراضی را به هدایت از خارج و دخالت سرویس‌های جاسوسی امریکا و اسرائیل و غیره نسبت داده و ضمن ارعاب مردم، زمینه  پرونده سازی برای دستگیرشدگان و سرکوبگری های بیشتر را آماده کنند.

حکومت در روزهای اول با این امید که این تظاهرات خود جوش سریعا خاموش خواهد شد، برخورد ملایمی داشت، ولی با تداوم  تظاهرات و گسترش آن به بسیاری از شهرها، به وحشت افتاده و ماشین سرکوب خود را راهی خیابان ها کرده تا آتش خشم مردم را مهار و آن ها را از خیابان به خانه بفرستد.

اعتراضات مردم خودجوش و از بستر نارضایتی عمیقی سرچشمه می‌گیرد که زمینه‌های آن در طول بیش از سه دهه حکومت اسلامی بتدریج، لایه به لایه، افزوده شده و تلنبار  گشته است. انبوه خشم و نفرت مردم تنها نیاز به یک جرقه داشت تا در خیابان‌ها سرازیر شود و شعله کشد. جنبشی که از یک هفته پیش آغاز شده است متوقف نخواهد شد، حتی اگر رژیم بتواند در این مقطع با توسل به سرنیزه،  سرکوب و زندان آن را خاموش نماید، بازهم بزودی سر بر خواهد آورد.

روند گسترش تدریجی تظاهرات و ترکیب شعارهای مردم به روشنی نشان از حداقل هماهنگی و سازماندهی مردم در شهرهای مختلف دارد و بویژه فقدان یک آلترناتیو مورد اعتماد مردم در این میان بارز است. پراکندگی شعارها، ضمن نشان از تنوع ترکیب شرکت کنندگان، عملا مطالبات اصلی و نیازهای واقعی مردم در مقطع کنونی را در میان انبوه شعارهای مختلف پنهان می‌کند که مناسب سطح تظاهرات مردم نیست.

در تلاش برای تداوم  و تعمیق مبارزات حق‌طلبانه توده‌ها در جهت ایجاد رابطه و پیوند بیشتر میان جنبش های اجتماعی، و برحسب موقعیت و شرائط حاکم، ضروری است که شعارها و خواسته‌های پراکنده حول چند شعار مشترک و اصلی چون ، استقلال، آزادی، نان، کار، دموکراسی، جدایی دولت و دین و عدالت اجتماعی و در اعتراض به فساد،  تبهکاری، دزدی و نهایتا تغییر رژیم متمرکز شود. بر این مبنا و در همان چارچوب می‌توان مطالبات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی مشخصی را طرح و برای تحقق آن ها و عقب راندن رژیم، مبارزات را ادامه و گسترش داد.

این وظیفه همه سازمان‌ها و نیروهای سیاسی ملی، چپ، دموکرات و آزادی‌خواه است که در این شرائط حساس و بحرانی جامعه ایران، فعالیت‌های خود را در حمایت و پشتیبانی از مبارزات مردم و رساندن صدای آن ها به گوش جهانیان، هماهنگ کرده و تلاش‌های خود در جهت پی‌ریزی یک ائتلاف دموکراتیک، لائیک  و آزادی‌خواه را افزون‌تر کنند.

خیزش مردمی علیه جمهوری اسلامی نشانه‌ی آن است که بیش از پیش بخش‌های هر چه گسترده‌تری از مردمان ایران، از جوانان، زنان، زحمتکشان، ملیت‌ها و دیگر اقشار تحت ستم رژیم سرمایه‌داری دینی، در شهرهای کوچک و بزرگ و در شهرستان‌های مختلف کشور خواهان برچیده شدن نظام جمهوری اسلامی در تمامیت‌اش می‌شوند. آن‌ها به کوچه و خیابان می‌ریزند و هراسی به دل راه نمی‌دهند. آن‌ها توهمی نسبت به بهبود شرایط در چارچوب نظام  اسلامی و یا تحول آن از طریق اصلاحات ندارند. بدین سان، سرنگونی نظام جمهوری اسلامی به دستان توانای خود مردم تحت ستم، از طریق جنبش‌های آگاه و سازمان‌یافته شان، دیگر نه تنها آرزویی دور نیست، بلکه به امر ممکن و کنون تبدیل می‌شود.

حزب دمکرات کردستان ايران

حزب کومه له کردستان ايران

سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران

شورای موقت سوسياليستهای چپ ايران

شورای هماهنگی جنبش جمهوريخواهان دموکرات و لائيک ايران

کومه له زحمتکشان کردستان

14 دی ۱٣۹۶ –  4 ژانویه۱۸ 20

اين پرآزار گند جهان نيست                                

تعفن بيداد است                                                                   

 در چند روز اخیر شاهد اعتراضات مردم در بسیاری از شهرهای ایران هستیم.

سیاستهای جمهوری اسلامی سالهاست که به نفع باندهای قدرت تنظیم می شود. حیف و میل درآمدهای نفتی و دیگر ذخایر زیرزمینی و بطور کلی منافع ملی، تقسیم ناعادلانه ثروت همراه با رانت خواری ها و باندبازی ها باعث فاصله های طبقاتی و قطبي شدن جامعه، جمع شدن فقر در یک سو و ثروت در سوی ديگر شده است. بخشی دیگر نیز برای گسترش هژمونی اسلامی در کشورهای دیگر به مصرف میرسد که در اثر آن حقوق ملت ستمدیده ایران پایمال میگردد.

چهل سال است مردم در ایران انواع و اقسام فشارهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی را تحمل کرده اند. کوچکترین اعتراضی سرکوب شده و زندان و شکنجه به همراه داشته است.  اعدام های سراسری زندانیان سیاسی در سال های ۶۰ و ۶۷، ترور روشنفکران، نویسندگان و دانشمندان، سرکوب مبارزات مردم در سال ۸۸، سرکوب هرگونه مخالفتی در چند سال اخیر، تنگ کردن کردن فضای سیاسی جامعه، خفه کردن هرگونه صدای آزادیخواهی و جلوگیری از هرگونه اعتراضی، مردم را به فریاد درآورده است. مسلم است که مبارزات مسالمت آمیز مردم و خواست های اقتصادی و سیاسی آنان نشان از تحولی عمیق و ریشه ای دارد و در چارچوب نظام جمهوری اسلامی محقق نخواهد شد.

مردم ایران نیک میدانند برای تحقق خواسته های خود باید از این نظام عبور کرد و شرایط دموکراتیکی را در جامعه برقرار کنند.  مردم ایران امروز در خیابان های آن سرزمین فریادی بلند را سرداده اند و تلاش میکنند تا به سردمداران نظام جمهوری اسلامی و همه جهانیان بگویند که این نظام باید برود و تحمل زندگی در این حکومت دینی و ضد انسانی را ندارند.

جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران همواره بر شعار جمهوری، دموکراسی و لائیسیته تاکید کرده است و مسئله جدائی دین و دولت و همچنین تلاش برای استقرار جمهوری، یعنی حضور مردم در امور سیاسی و تحقق آزادی های انسانی همواره شعار و تلاش عملی  آن ها بوده است.

ما اعتراضات مردم ایران را به حق میدانیم

ما سرکوب این اعتراضات را محکوم میکنیم

ما خواستار سرنگونی جمهوری اسلامی بدست مردم و بدون دخالت‌های بیگانه هستیم

ما افکار عمومی جهان مترقی را به پشتیبانی از خیزش مردم ایران دعوت میکنیم

شورای هماهنگی جنبش جمهوریخواهان دموکرات و لائیک ایران

پنج‌شنبه 14  دی  1396

روز شنبه 6 ژانویه ساعت 15 تا 17

پاریس، میدان شاتله

Place du châtelet

کمیته پشتیبانی از خیزش مردم ایران ـ پاریس

بیانیه

شورای هماهنگی جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران

در اعتراض به نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی

دهم دسامبر روز جهانی حقوق بشر است. این روز برای یادآوری وظیفه مردم سراسر جهان، در دفاع از این دستاورد جهانی، احترام به آن و به ویژه افشای تجاوزکنندگان به این ارزش های انسانی رسمیت بین المللی پیدا کرده است. با اینکه اصول مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر و ملحقات آن جنبه جهانشمولی دارند، اما متاسفانه در بسیاری از کشورهای جهان، به ویژه در ایران این حقوق رعایت نمی شوند.

جمهوری اسلامی ایران یکی از کشورهایی می باشد که علی رغم تعهد رسمی به منشور جهانی حقوق بشر، هر روز آشکارا و بی محابا آن را زیر پا می‌گذارد. آمارهای سالانه تجاوز به حقوق بشر در رژیم جمهوری اسلامی به هزاران فقره می رسند که برای رسیدگی به آنها در ایران هیچ دادگاه و دادرسی مستقل و آزاد وجود ندارد که هیچ، بلکه وکلای طرفدار حقوق بشر یا زندانی یا از ادامه فعالیت حرفه ای خود محروم می شوند. در این تجاوزات به حقوق انسانی، کل سیستم جمهوری اسلامی، ولایت فقیه و قوانین عقب مانده و تبعیض آمیز آن که خود را به جامعه ایران تحمیل کرده اند، مقصر هستند. عدالت خواهی، دموکراسی طلبی، برابری خواهی و بطور کلی، همه آزادی های طبیعی و ابتدایی بشری، مانند آزادی اندیشه و عقیده و دین، آزادی بیان، برابری زن و مرد، آزادی تشکیل اجتماعات، احزاب و سندیکاها، آزادی های آموزشی، فرهنگی و هنری، حقوق اقوام، هنرمندان، نویسندگان، دگراندیشان… از همان ابتدای روی کار آمدن جمهوری اسلامی تا به امروز رعایت نشده است، امروز این بی عدالتی ها همچنان ادامه دارند و ابعاد آن هر روز گسترش پیدا می کنند.

ما مخالف حکم اعدام هستیم. ایران از نقطه نظر اجرای احکام اعدام در دهه های اخیر، در رده های بالا و غالبا در ردیف نخست یا دوم جهانی قرار داشته است. بطور مثال بر اساس آمار محافل حقوق بشری “در فاصله زمانی۱۰ اکتبر ۲۰۱۶ تا ابتدای اکتبر۲۰۱۷، حداقل۵۰۸ نفر در نقاط مختلف ایران به شیوه حلق آویز اعدام شده اند که این رقم در مقایسه با زمان مشابه در یک سال پیش از آن، نه تنها هیچ کاهشی نداشته بلکه حداقل حدود۱%رشد داشته است.” اعدام نوجوانان زیر۱۸ سال در ایران ادامه دارد که خلاف «حقوق سیاسی و مدنی» و نیز در مغایرت با پیمان نامه بین المللی«حقوق کودک» است.

از نظر ما برابری حقوق زن و مرد، یک ارزش اجتماعی خدشه ناپذیر جوامع انسانی به شمار می آید. در ایران، حقوق زنان، که خود بیش از۵۰ درصد شهروندان را تشکیل می دهند با نابرابری ها و اجحافات واپسگرایانه به شدت زیر پا گذاشته می شوند.

به باور ما وجود زندانیان سیاسی در هر کشور نشانه بارز استبداد، خفقان و تجاوز به حقوق سیاسی است. جمهوری اسلامی همیشه مخالفان سیاسی خود را به زندان انداخته و حقوق دفاعی آن ها را پایمال کرده است. در این شرائط، تنها وسیله مقاومت زندانیان سیاسی ایران در مقابل این نا برابری ها و حق کشی ها اعتصاب غذا می‌باشد، که رژیم در تقابل با این اعتراض ها به خشونت متوسل می شود و نسبت به اعتراضات سازمان عفو بین الملل و کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل و دیگر نهادهای بین المللی توجه ای نمی کند.

ما اعتقاد داریم که آموزش کودکان و جوانان از اهمیت بسزائی برخوردار می باشد و مناسبات اجتماعی را بهبود می بخشد و از نرخ خلافکاری و جنحه و جنایت می کاهد.

اين روزها در تهران و شهرستان ها مسئله كودكان و زنان كارتون خواب چهره زشت ديگری از نابسامانی اقتصادی و اجتماعی در نظام جمهوری اسلامی را به نمايش گذاشته است. کودكان و زنانی كه از مكانی برای زندگی محرومند، مجبورند امرار معاش خود را در كوچه و خيابان تآمين كنند.

اين كودكان به دليل تنگ دستی و محرومیت از ابتدائی ترين شرايط زيستی، در كنار جامعه به جای تحصيل و حضور در كلاس های درس، سخت ترين كارها را برای ادامه حيات خود انجام می دهند.

با وجود اينكه سیستم آموزشی در ایران از وضعیت مناسبی برخوردار نيست، دانشجویان، معلمان و استادان اگر دست به کوچکترین اعتراض یا اعتصاب بزنند مجازات، زندانی و از کار بیکار می‌شوند.

ما کوچکترین تردیدی نداریم که تشکیلات مستقل کارگری ضامن اصلی عدالت اجتماعی و حقوق زحمتکشان است. در ایران سندیکا های کارگران و تشکیلات مستقل معلمان عملا تعطیل شده اند و رهبرانشان در اثر کوچکترین اعتراضی، زندانی می شوند و مورد آزار و شکنجه قرار می گیرند.

ما معتقدیم علت این بیعدالتی ها در بطن قوانین عقب مانده و واپسگرای اسلامی جای دارند که در مغایرت کامل با هنجار های مترقی انسانی و ارزش های حقوقی دنیای مدرن می باشند.

ما جدایی دولت از همه ادیان و عدم دخالت پندارها و دستورات دینی در امور مملکتی را پیش شرط اساسی برای رعایت پیمان جهانی حقوق بشر در یک کشور، از جمله در ایران، می دانیم.

شورای هماهنگی جنبش جمهوریخواهان دموکرات و لائیک ایران همه تجاوزات به حقوق انسانی را به شدت محکوم می‌کند و از سازمان های آزاد و مستقل حقوق بشری مصراً می خواهد مقامات و نهاد های دولتی جمهوری اسلامی ایران را محکوم کرده و آن ها را وادار به رعایت قوانین بین المللی و منشور جهانی حقوق بشر با همه ملحقات آن بکنند.

شورای هماهنگی جنبش جمهوریخواهان دموکرات و لائیک ایران.

پانزدهم آذر ۱۳۹۶برابر با ششم دسامبر ۲۰۱۷