جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران

روز شنبه، ۱۸ اسفند ۱۳۹۷، حکم بی‌سابقه‌ی ۳۳ سال زندان و ۱۴۸ ضربه شلاق در زندان اوین به نسرین ستوده، مدافع حقوق بشر برجسته و و برنده‌ی جایزه‌ی ساخاروف پارلمان اروپا، ابلاغ شد. اتهام‌ها همچون همواره غیرواقعی و ابهام‌آمیزند و حاکی از توطئه‌ی دستگاه امنیتی – قضائی برای خاموش کردن صدای یک مدافع حقوق بشر و خارج ساختن وی از عرصه‌ی دفاع از زندانیان سیاسی و عقیدتی. به همین منظور، میزان مجازات در همه‌ی موارد حداکثرِ مقرر در «قانون مجازات اسلامی» تعیین شده است

ناهید جعفرپور

با نگاهی به کشور های مشخصی در خاورمیانه که در کنار حاکمیت سرمایه، جنگ و فرهنگ و سنن و دین هم نقش تعیین کننده بازی می کنند، بخصوص زنان اقشار تحتانی… هر روز و هر دقیقه و هر ثانیه در معرض انواع و اقسام فشارها و خشونت ها قرار میگیرند و برخا از آنجا که قوانین زن ستیز ملکه این جوامع است و در تاروپود این جوامع رخنه کرده است، برای فرار از این همه بی عدالتی و ظلم، خشونت… راهی جز خودکشی و خودسوزی و در بهترین حالت سوختن و ساختن… برای زنان باقی نمی ماند. 

فرهنگیان با وقوف کامل بر حقوق  مدنی خود، داشتن تشکل‌های آزاد صنفی را به عنوان دومین خواسته  مطرح کرده اند. از جمله خواسته های دیگر، اختصاص بودجه کافی و متناسب به آموزش و پرورش و توقف سیاست‌ پولی سازی مدارس،  همسان سازی حقوق بازنشستگان فرهنگی با شاغلان و ارتقای آن به بالاتر ازحد خط فقر  و لغو قرار داد با بیمه ناکار آمد،  می باشند.

“همبستگی برای آزادی و برابری در ایران”، ضمن پشتیبانی قاطعانه از تحصن فرهنگیان، اقشار مختلف مردم وبویژه دانش‌آموزان و دانشجویان را به حمایت از آنان فرا خوانده و همزمان می‌کوشد صدای اعتراض حق‌طلبانه‌شان را هرچه رساتر منعکس نماید.

الن گرِش

برگردان: بهروز عارفی

این فکر که… گویا می توان اسرائیلی ها را “اخراج” کرد… نه از نظر اخلاقی قابل دفاع است و نه از نظر سیاسی واقع گرایانه… از این پس، بر روی سرزمین مقدس دو ملت زندگی می کنند، یکی اسرائیلی و دیگری فلسطینی. می توان مثل برخی از روشنفکران فلسطینی و اسرائیلی آرزو کرد که هر دو در یک دولت واحد گرد هم آیند، ولی این یک اتوپی زیباست که نسل ما تحقق آن رانخواهد دید. و به هر حال ، نمی توان هیچ راه حلی را به صورت یک جانبه، نه به فلسطینی ها و نه به اسرائیلی ها، تحمیل کرد.

امیر پیشداد (۱۳9۷-۱۳0۷)

امیر پیشداد چهرۀ  آشنا و هموارۀ  مبارزۀ سالها در راه استقلال، آزادی و برابری مردمان، دیگر در میان ما نیست. دیگر نه نگاه نافذش بر چهرۀ ما  خواهد نشست و نه سخن او را که با واژه هایی گزیده از سر دقت و فراست و بی هیچ عاریتی از کلمات خارجی بیان می شد به گوش خواهیم شنود… امیر، خودسری و خودکامگی را بر نمی تابید. در برابر ظلم و سرکوب و خفقان و زندان و شکنجه و اعدام  یکپارچه فریاد خشم و اعتراض می شد. و هرگز و در طی سالیان  از تلاش  و کوشش در راه آرمانهای آزادی ، استقلال، برابری و بهروزی مردمان  باز نایستاد.

فرنگیس حبیبی (1397-1326)

فرنگیس حبیبی، جامعه شناس، نویسنده، مترجم و روزنامه نگار برجسته در ساعت ۶ و نیم صبح روز شنبه ۲۷.بهمن ۱۳۹۷ -۱۶ فوريه ۲۰۱۹ برای همیشه چشم بر هم نهاد و خانواده، خویشان و یاران پر شمار خود را تنها گذاشت.

فرنگیس از زنان برجسته و فرهیخته، و از مدافعان حقوق زن، انسانی مهربان، بردبار، آرام و دلنشین و بی تکلف بود. به ادبیات ایران به ویژه به ادبیات زنان و طنز در ادبیات علاقه وافری داشت و در این زمینه کارهای ناتمامی از او بجای مانده است.

ما احزاب و سازمان‌های امضاکننده تفاهم نامه 25 آبان 1397 – 16 نوامبر 2018، همکاری رسمی خود را با نام « همبستگی برای آزادی و برابری در ایران » آغاز می‌کنيم.
بنا به تفاهم نامه مورد توافق، ما مشترکا برای سرنگونی جمهوری اسلامی وجایگزینی آن با یک نظام برخاسته از آراء مردم  بر مبناى جمهوریت، دموکراسی، جدائی دین و دولت و فدرالیسمى که تأمين حقوق برابر ملی – دموکراتیک ملیت ها و اقوام ساکن ایران باشد، مبارزه می کنيم.

از نظر ما در زمینۀ  حداقل دستمزد و سطح مزدها به طور کلی باید خواستار سطح مزدی باشیم که دست کم رفاهی در سطح متوسط کشور برای کارگران تأمین کند؛ یعنی طبیعی و به حق است که کارگران دست کم مزدی معادل میانگین هزینۀ خانوارِی معمولی (مثلا ۴نفره)  با سطح متوسط زندگی برای سال ۱٣٩۸طلب کنند. افزایش مزد، برخلاف ادعای کارفرمایان و مقامات دولتی و برخلاف ادعای اقتصاددانان مدافع سرمایه داری، هیچ نقشی در تورم ندارد. تورم در ایران دلایل اقتصادی و سیاسی خاص خود را دارد که هر کسی با اندکی واقع‌بینی و دلسوزی برای منافع کارگران، از آن آگاه است.