زنان در دهمین فوروم اجتماعی جهان در سنگال
جمع آوری گزارش و ترجمه: ناهید جعفرپور
يکشنبه ۱۵ اسفند ۱٣٨۹ – ۶ مارس ۲۰۱۱
داکر، پایتخت سنگال کشور آفریقا غربی با تظاهرات زنان فعال سرتاسر جهان زنده شده است. زنانی که در دهمین فوروم جهانی گرد هم آمده اند تا مشترکا فریاد بزنند ” جهانی دیگر لازم است.
در محوطه فضای باز دانشگاه داکر محل فوروم جهانی ” دهکده زنان” ایجاد شده است.
دهکده ای که در آن زنان از سرتاسر جهان و کشورهای مختلف آفریقائی در روز اول فوروم گرد هم جمع شده تا فوروم زنان را ایجاد نموده و با هم به بحث و گفتگو و تبادل تجربه بپردازند.
شرکت گنندگان همگی در باره اوضاعشان و مبارزه شان و همچنین نحوه سازماندهی شان با هم تبادل نظر می نمودند. در روزهای دوم و سوم فوروم جهانی در دهکده زنان بحث های متفاوت سازماندهی شد که در آن زنان فعال محلی و سازمانهای زنان بین المللی و دیگر نهاد ها و مردان همبسته با زنان سهیم بودند. ایجاد اشکال تولیدی بدیل و خودمختاری اقتصادی زنان از جمله تم های این کنفرانس ها بود. خشونت علیه زنان بخصوص در مناطقی که جنگ داخلی وجود دارد از تم های خاص مورد بحث زنان بود.
کولت سمیه از نهاد ” زنان صلح” تجاوزهای جنسی سیستماتیک را بعنوان اسلحه جنگی محکوم نمود و اشاره نمود که مجرمین تنها باند های مسلح و سربازان نبوده بلکه کلاه آبی های سازمان ملل هم می باشند. شرکت کنندگان در این بحث همه اعتقاد داشتند که برای از بین بردن این کابوس فردی و اجتماعی، شرکت مستقلانه زنان در ساختن ساختارهای دمکراتیک سیاسی و مدنی و همبستگی بین المللی زنان با هم تعیین کننده است.
زنانی که در اختلافات مسلحانه مائورتان و سرالئونه در سال های نود به سنگال متواری شدند، تعریف می کردند که به خاطر فقر و تهیدستی بی سرپناهی فرزندانشان مجبور به فحشا بودند.
نمایندگان نهاد های کردی از کارزار ” مبارزه آزادیخواهانه ما ساختار تجوز جنسی را از بین می برد” اظهار داشتند که آنان با این کارزار در سال گذشته موفق شدند در باره خشونت های سکسیستی بطوری گسترده با دیگران دیالوگ نمایند.
زنان فلسطینی که از ده ها سال پیش علیه اشغال نظامی سرزمینشان و تسلط بیگانه بر زندگی شان، مبارزه می کنند، در باره تلاش های زنان فلسطینی ـ با وجود خطر مرگ برایشان ـ برای از بین بردن دیوار نژاد پرستی ساخته شده از سوی اسرائیل برای جدا سازی مناطق اشغالی، صحبت نمودند. آنها گفتند که اشغالگران دسترسی به بیمارستانها و مدارس را برای آنان و فرزندانشان غیر ممکن کرده اند.
زنان صحرای غربی از خدشه دار شدن سیستماتیک حقوق بشر توسط اشغالگران مراکشی صحبت نموده و از فوروم زنان خواستند تا همبستگی خود را با مبارزه آنان برای حق تعیین سرنوشتشان اعلام دارند.
زنان سنگالی در باره شرایط زندگی زنان در جنوب سنگال و مبارزه این زنان برای صلح صحبت نموده و ابراز نمودند که اوضاع وخیم این زنان و مبارزات آنان از سوی افکار عمومی جهان به هیچ وجه مورد توجه قرار نمی گیرد.
همچنین زنان سنگالی علیه اتحادیه اروپا و سیاست های استثماری و استعمارگرایانه سیستم نئولیبرالی در آفریقای غربی صحبت نمودند. بسیاری از این زنان زنان کارگری بودند که در بخش های آماده سازی و کنسرو فراورده های دریائی و در بخش زراعی و همچنین کارگران ساده کارخانه جات تولیدی وووو بکار مشغولند.
زنان کارگر تهیه کنسرو های ماهی و فراورده های دریائی در سال 2009 بر علیه پیمانی جدید برای بخش صید ماهی میان اتحادیه اروپا و دولت سنگال به اعتراضات گسترده پرداختند و موفق شدند رئیس جمهور این کشور آفریقا غربی را مجبور سازند این پیمان را امضا ننماید. تا به امروز دیگر پیمان جدیدی وضع نگردیده است.
دیبا دیوپ یکی از زنان کارگر بخش کنسرو سازی می گوید ما در آن اعتراضات برای نشان دادن خشممان نواری سیاه بر پیشانی خود بستیم. این زن 38 سال در نهاد همیاری زنان سنگال کار می کند که در حدود 200 زن مستقل را زیر پوشش خود دارد. وی از پولی که دریافت می کند از آنجا که همسرش بیکار است به عنوان سرپرست خانواده هزینه زندگی خانواده (4 نفره) را تامین می نماید.
وی برای شرکت کنندگان فوروم زنان تعریف کرد که محل کار این زنها غالبا تا خانه هایشان ده کیلومتر است. مرکز این همیاری کنار آب هاست و محیط کارزنان در ساحل است. 90 ماهیگیر مرد از آب ها انواع ماهیها و سایر فراورده های دریائی را صید می کنند و به این زنان می فروشند. این زنان ماهی ها را زیر آفاتاب خشک می کنند و بعد از کار روی آن و آماده شدن برای بازار با دست های خود به مناطق دیگر حمل نموده و بدست فروشندگان دیگر می رسانند. کار این زنان بسیار طاقت فرساست و مجبورند با کارخانه جات کنسرو سازی رقابت کنند.
دیبا تعریف می کرد کارخانه جات بزرگ با ساختار های مجهز و ترانسپورت های مجهز به سردخانه فضا را برای کار این زنان غیر قابل تحمل ساخته اند. تمام ماهی های دریا نصیب آنان می شود و اگر چیزی باقی ماند نصیب آنها می شود. وی اظهار داشت بخاطر وجود کارخانه جات بسیار آب ها روز بروز کمتر شده و دریا عقب نشینی می کند.
وی گفت سال های قبل ما ماهیها را جعبه ای بین 2000 تا 3000 فرانک آفریقا غربی می خریدیم اما اکنون برای همان مقدار باید 21000 فرانک بپردازیم ( 30 یورو). اگر کار زیاد باشد ما روزی 10000 فرانک درآمد داریم ( 15 یورو) که بعد از تقسیم نفری یک و نیم یورو نصیب هر کس می شود. برخی روزها اصلا درآمد نداریم. پول ماهی هائی که این زنان به سایر کشورهای آفریقا غربی توسط همیاری زنان فرستاده می فرستند در صندوق همیاری ذخیره می شود و با آن مالیات و حق بیمه درمانی برای بیماری های مشخص پرداخت می شود.
در مجموع فضای فوروم زنان بسیار استثنائی بود و شرکت کنندگان بیشمار از نهاد ها و سازمانهای زنان سرتاسر جهان با تهیه ایمیل لیسته و … رابطه خویش را با هم محکم تر نمودند.