بیانیه جنبش جمهوری‌خواهان دموکرات و لائیک ایران
جایزه صلح نوبل ۲۰۲۳ برای دومین بار به یک زن ایرانی تعلق گرفت. نرگس محمدی، مدافع حقوق بشر و مبارز مدنی که هنوز در زندان جمهوری اسلامی بسر می‌برد.
جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران اهدای این جایزه را به مبارزان، همه زندانیان سیاسی – عقیدتی و مدافعان حقوق بشر تبریک میگوید.
پیام نرگس محمدی از زندان اوین
حقیقت تلخ این است که حکومت خودکامه، زن‌ستیز و مذهبی جمهوری اسلامی زندگی را از ما ربوده است. اما در دو سوی دیوار زندان اوین که به اسارت‌مان گرفته است، ما منفعل نماندیم … و از خلال جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” قدرت خود را به کل جهان نشان دادیم.
به جهانیان بگویید که ما بی دلیل پشت این دیوارهای [حصر و سرکوب] نیستیم و اکنون قوی تر از جلادان‌مان شده‌ایم که برای خاموش کردن جامعۀ ما از به‌کارگیری هیچ وسیله‌ای فروگذار نیستند.
باید خواهان آزادی نرگس محمدی شد
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، با انتشار بیانیه‌ای، اهدای جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی را یادآور این موضوع دانست که حقوق زنان در ایران و دیگر نقاط جهان با مخالفت‌ها و موانع جدی مواجه است.
کارشناسان سازمان ملل ضمن استقبال از اعطای جایزه نوبل صلح به نرگس محمدی از حکومت جمهوری اسلامی خواستند تمامی افرادی که به خاطر ترویج حقوق بشر زنان و دفاع از حقوق زنان و دختران در ایران زندانی شده‌اند، از جمله نرگس محمدی، را آزاد کند.
فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر
این سازمان جهانی حقوق بشری از تصمیم اهدای جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی برای مبارزه در راه آزادی و علیه حکومت استبدادی بسیار خوشحال است. این نهاد امروز از دولت‌مردان ایران می‌خواهد که سلامت جسمی و روانی او را در هر شرایطی تضمین کنند، همه‌ی اتهام‌های علیه او را لغو کنند و فوری و بدون قید و شرط او و دیگر مدافعان حقوق بشر را که خودسرانه در کشور در بازداشت هستند آزاد کنند.
بیانیه عفو بین الملل
عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد مقامات جمهوری اسلامی باید به یک هیئت بین‌المللی مستقل، شامل کارشناسان سازمان ملل، برای بررسی شرایطِ منجر به بستری‌شدن آرمیتا گراوند، اجازه ورود بدهند. این بیانیه که روز جمعه ۱۴ مهرماه در سایت این نهاد بین‌المللی منتشر شده، می‌افزاید «شواهد فزاینده‌ای» از بیهوشی و به کُما رفتن آرمیتا در مترو تهران به خاطر «خشونت مجریان قوانین حجاب»، همچنین «پنهانکاری» جمهوری اسلامی از «واقعیت‌های» این ماجرا وجود دارد.
بنیاد عبدالرحمن برومند
آنچه که بر سر زهرا آمده منحصر به فرد نیست. در طول ۴۴ سال گذشته، میلیون‌ها زن در سراسر ایران رویکرد سخت‌گیرانه‌ی ماموران دولتی را تجربه کرده‌اند. مامورانی که وظیفه‌ی آنها نقض ابتدایی‌ترین آزادی‌های زنان، از جمله حق آزادی بیان با نحوه‌ی لباس پوشیدن‌شان است.
زمان آن فرا رسیده که جامعه جهانی بهانه‌های فرهنگی رهبران ایران برای نقض حقوق اولیه‌ی میلیون‌ها زن را به چالش بکشد و به معافیت آنها از مجازاتِ آنچه که بر سر زنانی مانند ژینا و زهرا می‌آورند پایان دهد.
