لائیسیته

شیدان وثیق: خروج از دین سالاری در ایران فرایندی بغرنج، سخت و طولانی است. برای امکان پذیر شدن آن می توان و باید شرط بندی کرد. اما کامیابی در این راه که تلاش و مبارزه است، وابسته به رشد و توسعه ی سه چنبش اصلی است. جنبش های مشارکتی سیاسی – اجتماعی که خواست جدایی دولت و دین در معنا و مهوم کامل آن را با شفافیت تمام مطرح کنند. جنبش روشنفکری لائیک که خروج از سلطه ی دین را در سرلوحه ی فعالیت فکری و نظری خود قرار دهد و سرانجام، جنبش نواندیشی دینی که رفرم جدی و ژرف در اسلام و جدایی آن را از دولت محور کار خود بداند.

پرسش و پاسخی بین آقای شیدان وثیق و وارش پیرامون لائيسیته و سکولاریزاسیون:
با این همه، من در همان کتاب لائیسیته چیست؟، متذکر شدم که: به علت ابهام سکولاریزاسیون و چند معنایی این مقوله که جنبه‌ی «دینی» آن (دنیوی شدن دین، رتق و فتق امور دنیا توسط دین» یکی از مبانی‌اش به شمار می‌رود، مساله‌انگیز مناسبات دولت و دین در جهان اسلام (و در ایران) را نمی‌توان، صرفاً با سلاح مفاهیمی چون سکولاریسم و سکولاریزاسیون حل و فصل کرد. از این رو است که، به باور من، در حوزه ی مناسبات دولت و دین و مساله‌ی «جدایی» آن دو، جدل با سلاح مفهومی «لائیسیته» و از سنگرِ مفهمومی لائیسیته، بسی کاراتر و بُرنده‌تر است

شیدان وثیق : لائیسیته در انحصار فرهنگ، ملت، کشور یا قاره‌ا‌‌ی خاص نیست. ما لائیسیته را در سه اصل تفکیک‌ناپذیر زیر تعریف می‌کنیم: استقلال و خودمختاری دولت و بخش عمومی جامعه نسبت به دین، آزادی اعتقادات مذهبی و غیر مذهبی، عدم تبعیض چه مستقیم یا غیر مستقیم نسبت به افراد.

شیدان وثیق: در این گفتار، «مسأله انگیزهای لائیسیته» را یادآوری کرده، موضوعی را به بحث می گذاریم كه در كتاب «لائیسیته چیست؟» به آن نپرداخته ایم: مبانی فلسفی-سیاسی «مسأله ی  لائیک» در سیر تاریخ فلسقه ی سیاسی. در بخش اول، این مبانی را  به طور مشخص در فلسفه، تراژدی و گفتمان سیاسی یونان سده ی پنجم پیش از میلاد مطالعه خواهیم کرد.